Ljósberinn - 14.09.1929, Blaðsíða 4

276
LJOSB ERINN
grúfði niig í grasið skæra,
grét par æsku mína kæra
og þig, bezta móðir mín.
Glötuð eru gullin mín,
týndir leikir æsku allir,
orðnar rústir bernsku-hallir,
allt týnt — nema ástin þín;
hún mér enn í hjarta skín,
Ijósið bezt í lífi mínu,
líknin flest í auga pínu
brosti ætíð, móðir mín.
Pó ég í'engi allan auð,
völd og dýrð og vinahylli,
veittist'skáldfrægð heims og snilli,
samt væri æfin auð og snauð,
ef ég mætti’ ei muna þig,
hlúa að pór í hjarta mínu,
hlynna að öllu minni pinu,
móðir, elska, elska þig.
(G. P.).
Tveir Yinir.
Frh.
Upp úr miðjum peim fyrirlestri sagði
hann:
»IIvaða mál er pað annars, sem pú
talar ?«
»Giddisch (pegi pú)‘ — pví að óg er
Gyðingur«.
»Jusuf varð hljóður við. Nú skildi
hann óðara augnaráð hins, er hann leit
yfir á musteristorgið. Pað hljóp liiti um
liann allan og hann gat ekki annað en
haft Benjamín með sér heim í gullsmíða-
búðina, en ekki hafði hann par samt
langa bið og sagði fátt,
En eftir á sagði Áli föðurbróðir hans
bálvondur:
»Hvað ert pú að draga pennan Gyð-
ingastrák hingað?« Hvernig gat pér til
hugar kornið að koma hingað með hann?«
Og síðan preif hann ópyrmilega í
Jusuf.
En nú hófust sælustundir. Jusuf fókk
að koma heim til Benjamíns og fá að
dvelja par lengi í einu — á laun auð-
vitað, pví annars hefði Jusuf verið
bannað að venja komur sínar pangað.
Og svo reikuðu peir fram og aftur um
borgina og umhverfið. Varð Jusuf pess
pá vís, að Benjamín hafði ekki heyrt
Jesú getið hið min-nsta. Fór hann pá að
segja honuin allt, sem hann hafði heyrt
á munaðarleysingjahælinu.
Beir voru pá staddir úti. í Getseinane.
^Pað var hérna, sem hann varð svo
preyttur og fullur angistar, að sveiti
lians. varð eins og blóðdropar og féllu
peir á jörðina. Og pegar peir komu á
»Kvalastíginn« (Via dolorosa), pá mælti
Jusuf:
»Hérna var pað, sem Jesús datt með
krossinn — hann var svo ógurlega pung
byrði og bakið á Jesú var allt blóðugt
undan svipuhöggunum.
Allt voru petta nýungar hinum unga
Gyðingadreng og hann drakk í sig allar
sögar Jusufs.
En nú komu neyðardagarnir — reglu-
lega vondir tímar. Faðir Benjamíns var
farinn til að leita sér atvinnu langt
norður í Galileu. Móðir hans og pau
litlu systkinin urðu eftir í Jerúsalem.
En vonandi var, að hann yrði ekki lengi
að heiman. En sparisjóðurinn peirra
hrökk ekki lengi og svo urðu öll börnin
veik og Benjamín líka. Síðustu aurar
móður peirra fóru fyrir meðul og lækn-
ishjálp.
Jusuf var daglegur gestur í pessu
prönga koti, pau hjónin höfðu ekki efnj