Ljósberinn - 28.09.1929, Qupperneq 1

HtffgjjjB*' 'Jjfcsús sqg&is' JCétffic1 foí’ínimim
**** a& kotna fil tnín ot.] Irartníb þeím þac> ekla.
oí ct% s/íþum Ijejjrir Qu$s ríkí iil ■
IX. árg.
Reykjavík 28. sept. 1929.
37. tbl.
Einn dagur án bænar.
»Einn dagur án bænar bakar' sálu
minni tjón«.
Rúbínstein, píanóleikarinn frægi var
einn sinni spurður, hvort honum, svo
leiknum, sem hann væri, væri nokkur
þörf á að æfa sig á hljóðfærin.
I’á svaraði hann:
»Ef ég læt einn dag líða hjá, þá tek
ég eftir því sjálfur; ef ég léti tvo daga
líða lijá, þá tækju vinir mínir eftir því;
ef ég léti þrjá daga líða hjá svo að ég
æfði mig ekki, þá tækju allir áheyrend-
urnir eftir því«.
Margir eru þeir kristnir menn, sem
eru sljóir í þessum efnum.' l’eir hætta
að leita sér nýrra krafta til að lifa,
með því að biðja Guð ekki daglega.
Börnunuin veitir létt að biðja — biðja
með barnslegu trúnaðartrausti. Pessvegna
þykir Jesú svo vænt um börnin. Og við
sem eldri erum, eigum allt af að vera
börn í þessum skilningi. Bænin má aldrei
deyja af vörum okkar, því þá er sam-
bandinu slitið við Guð. Enginn dagur
æfi okkar má líða svo, að við ekki töl-
uin við föður okkar á himnum og við
»hróðurinn )tezta« og »barnavininn
mesta«. Yið kunnum víst öll fallega
versið eftir Hallgrím Pétursson:
»Bænin má aldrei bresta þig,
búin er hætta margvísleg,
þá líf og sál er lúið og þjáð
lykill er hún að Drottíns náð«.
-----•> <*> <•■-
Saga af krypplingi.
Yilli litli hugsaði með sér: »Bókin sú
arna er skemtileg. Ég vil nú heldur
vera heima og lesa í henni en að fara
í sunnudagaskólann og hlusta á það,
sem hann Sveinn talar«.
Og svo settist hann niður og fór að
lesa skemtilegustu söguna í bókinni.
Pá kallaði mamma hans: »Villi, nú
er kominn skólatími og mál að fara.
Eg ætla að fara með þér í sunnudaga-
skólann í dag«.
»Eg vil nú helzt vera heima«, sagði
Yilli og skotraði augunum til móður
sinnar, þó að hann mætti nú varla vera
að því; hann var svo sokkinn niðui' í
söguua.
Mamma hans kom nú inn til lians og
leit á hann hrygg í bragðy og fór svo
af stað í skólann.