Ljósberinn - 05.10.1929, Side 1

IX. árg.
Tómstundir.
»Sá er sæll, sem situr í skjóli hins
hæsta, sá er gistír í skjóli liins
almáttuga«.
Kæru, ungu viuir mínir. IDið eigið svo
margar tómstundir, sem Guð gefur ykk-
ur. Hann vill að þið verjið þeim vel.
Pær eru dýrmæt gjöf og enginn má fara
illa með gjaflr Guðs.
IJetta vissi hún Nína og fór líka eftir
því.
Einu sinni, þegar hún hafði ekkert
að gera, þá kotn inamma hennar með
körfu fulla af einhverju góðu og bað
liann að færa gömlum manni, sem bjó
einn síns liðs í kofa.
Nína lét ekki segja sér það tvisvar,
því að hún vissi, að gamli maðurinn
mundi verða glaður við.
Iíún drap að dyrum á lága kofanum.
Gainli maðurinn lauk upp og brosti ógn
ástúðlega framan í Nínu og hún heils-
aði honum glaðlega.
»En hvað hún mamma þín er hugsun-
arsöm Nína litla. En hvað þú ert líka
góð að vera fús til að nota tómstundir
jiínar til að gleðja mig gamlan. Pakka
þér hjartanlega fyrir komuna og berðu
38. tbl.
móður þinni kæra kveðju og hjartans
þökk fyrir allt þetta, sem hún sendir
mér«.
»Já, en get ég ekkert gert fyrir þig?«
spurði Nína.
»Jú, mér þætti óskup vænt um, ef þú
vildir lesa eitthvað fyrir mig í biblíunni
minni, því að ég er orðinn blindur«,
sagði hann.
Gamli maðurinn sagði Nínu að taka
bíblíuna sína; en hún gat þá hvergi
fundið hana.
»Ó, nú man ég það! Ég bað hana
Maríu gömlu í næsta húsi að fara með
hana til bókbindarans, því að hún var
öll að losna upp úr bandinu. En nú
langaði mig til að heyra einhvern af
sálmum Davíðs, því að þeir eru mér
svo kærir«.
»Nú einmitt það«, sagði Nína undr-
andi. »En nú kann ég suma þeirra ut-
an að — viltu að ég hafl þá upp fyrir
þér?« —
»Já, því væri mér þökk á«, sagði
gamli maðurinn«, og var allur eitt bros
af tilhlökkun.
»Pú munt þó aldrei kunna 91. sálm-
inn, uppáhaldssálminn minn?«
»Jú, ég lærði hann einmitt utan að í
vikunni sem leið, því að ég hafði ekkert
Reykjavík 5. okt. 1929.