Ljósberinn - 19.10.1929, Blaðsíða 6
318
LJOSBEKINN
Pípuhatturinn.
Kruinmi er forvítinn. IJann stingur sér á höfuðið ofan í hattinu.
Hunn fer að krúnka og' hamast ínnan í hattinum. Dikkmann vaknar.
urinn renridi grun í
að [iar átti gamla
konan fjársjóð, setn
var dýrmætari en
gull. Og [regar liann
kynntist heimili Ell-
ertshjónanna, sem var
miklu rikmannlegra
og hafði allsnægtir,
[)á fann hann ineð
sjálfum sér, að allra-
fegursta eign [tess
heimilis, var hinu
hreini og iilýi blær,
sem andaði [>ar á möti
honum og minnti hann
á blómailm á heitum
sumardegi; á heimili
[jessu hafði luinn lifað
m argar án ægj ustundir,
en minnisstæðastar
[jeirra allra, voru þó
[iær stundir, þegar að
frú Ellert sat inni í
stofunni, með dreng-
ina, Ola og hann
sjálfan, sitt við hvora
lilið, og talaði við þá
um frelsarann; [)á
fann Jói að heimills-
ylurinn og unaðurinn
átti upptök sín hjá
jötunni i Betlehem.
Hún talaði við [)á um
föðurinn á himnum,
skapara þeirra, sem
hafði gefið þeim lífið,
og lagt eilífðina í
brjóst þeirra. Og föð-
urlausa drengnum urðu
orð hennar ógleyman-
lega dýrmæt, þar átti
hann föður, sem vildi
elska hann og annast;
og þegar liútt sagði