Ljósberinn - 23.11.1929, Blaðsíða 7

LJOSBERINN
359
Morguninn eftir stakk karl upp á því
við bónda, að liann léti flytja hann
spölkorn út frá bænum í vagni, til pess
áð Heiopp fyndi ekki sporin hans. Petta
var gert og Heiopp varð eftir á bænum,
og allt af voru hafðar strangar gætur
á henni. Og smárn sainan fór hún að
kunna vel við sig, og var par öllum til
gleði.
Engum pótti pó meira gaman að Hei-
opp en pabba, pví að hún var allt af
svo góð og vinalegt og rauk aldrei á
aðkomufólk.
»Heiopp kann sig«, sagði hann. »Hún
hefir ekki pann skrílmennaósið, að ráð-
ast að snauðum möunum, eða peirn, sem
bera skreppur á baki. Ileiopp fer ekki
í manngreinarálit, sem betur fer«.
Og petta var hverju orði sannara.
Heiopp var af smáu bergi brotin og
liafði alist' upp við fátækleg kjör, og
var vinaleg við alla.
Pá gerðist hið undursamlega að Hei-
opp eignaðist hvolpa. Pað póttu merki-
leg tíðindi. Pabbi var búinn að búa
henni ból niðri í fjósiuu tveim dögum
áður en hvolparnir komu.
Einn fagran morgun voru peir allir
gotnir fiinm saman, hvítir angar; peir
skriðu skrækjandi undir móður sína. En
hvað bún var hamingjusöm í nýju og
skæru heyinu og sieikti pá hvern af
öðrum.
»Peir skulu allir fá að lifa«, sagði
pabbi. Peir eru til allrar hamingju ekki
fleiri en svo, að Heiopp getur klakið
peim upp, kynið að peim er allt of gott
til pess að peir séu drepnir, ég á nóg
af vinum og kunningjum, sem vilja eiga
pá«. —
Petta var skemmtilegur tími fyrir
börnin og pá fullorðnu líka, meðan að
hvolparnir voru að stálpast. Iíeiopp var
umhyggjusamasta móðir; hún sleikti
hvolpakrílin sín svo undur vel og lá
tímum saman með stakri polinmæði og
lét pá sjúga, og svo lék hún við pá,
var pað hinn yndislegasti le-ikur, sem
fyrir augu getur borið.
Pað leið að vori, og pá var sett stál-
práðagirðing um hvolpana, par máttu
peir lifa og láta eins og peir vildu. —
Kæ.mu peir út, pá gerðu peir allt pað
ógagn, sem hugsast gat. En eftir pví,
sem peir stálpuöust meira, pá fór Ilei-
opp að veita sér fleiri tómstundir frá ■
móðurskyldum sínum.
Svo var pað einusinni, að pabbi hafði'
Heiopp með sér í kaupstaðarferð, ætlaði
hann að vera hálfan dag í burtu. Hann
ók í kerru og lleiopp hljóp á eftir, eins
og henni pætti pað mesta gaman. Ilún
hafði bæði gleði af pví að fylgja pabba,
pví að hún var svo hænd að henni
Brúnku hans, sem gekk fyrir kerrunni.
Og svo var henni svo mikil pörf á upp-
lyftingu eftir petta langa strit með
h.volpana. [Niðurl. næst.]
Felumynd.
Hvar er vagnstjórinn?