Ljósberinn - 30.11.1929, Blaðsíða 1

Sendiboðinn.
Sunnudagaskólinn 1. des. 1929.
Lestu: Lúk. 1. 5, 22.
Lærðu: Mal. 3. 1.
Sjá ég sendi sendiboða minn og
og hann mun greiða veginn fyrir
mér.
Kæru börn! Nú fer hugur okkar að
hvaríla fram til jólanna.
í dag er okkur sagt frá honum, sem
Guð sendi á undan Jesú, sínum’ ein-
getna syni, til að segja allri þjóðinni,
að nú færi Jesús að koina, og [)á yrðu
allir að vera viðbúnir að taka á móti
honum, því að hann ætti að frelsa þá
alla frá syndum þeirra.
bið vitið nú, kæru börn, að það er
sælt að losna við hvað eiiia, sem amar
að ykkur. I’á þorna tárin, [)á verðið þið
svo glöð. En mesta gleðiefni er það þó
og verður ætíð, að taka á móti honum,
sem Guð sendi í heiminn til að frelsa
ykkur og alla menn frá synd, því að
hún er þyngsta mein mannanna.
»Gott átti Jóhannes, að vera sendur
af Guði til að færa fólkinu þau gleði-
tiöindi, að frelsarinn væri væntanlegur
— frelsarinn allra manna.
Hátíð var í vændum, þegar Jesús
kæmi — fyrstu jólin.
Og hvað átti Jóhannes að segja og
gera?
Hann átti að búa alla undir fagnaðar-
hátíðina miklu.
En þið munuð seinna fá að heyra, að
ekki varð mikið úr þeirri liátíö hjá
fólkinu.
Pegar til kom voru þeir svo fáir, sem
tóku boðskaþ Jóhannesar með fögnuði.
Peir vildu ekki láta frelsa sig frá synd-
um. Finnst ykknr það ekki ótrúlegt?
En svona var það. Peim þótti svo
mörguin sælla að lifa sínu syndalífi en
að þjóna Guði.
Hvað finnst ykkur?
Guð gefi, að þið viljið heldur vera
góð, elska Guð og hans vilja og taka
fagnandi á móti Jesú á komandi jólum
og telja það ávallt gleðina inestu að
fylgja honum.
Pá eigið þið allt af jól!
7i.
*
-----"•><»><•■---
Orð í tíma talað.
Nokkrir unglingar voru saman á fólks-
flutningsvagni. Pá tekur cinn þeirra
myndir upp úr vasa sínurn og þessar