Ljósberinn - 30.11.1929, Blaðsíða 2

362
LJÖSBERINN
myndir réttu [>eir svo hver öðru.m, og
mátti sjá, að þeim lék mikill hugur á
að sjá pær.
En af svip peirra og hlátrasköllum
mátti ráða, að pessar myndir væru
skrípamyndir af versta tægi.
Pegar minnst varði, gekk (il peirra
maður og loit á myndirnar.
Hann veik sér pá að unglingnum, sem
hafði myndirnar til sýnis, lagði hönd á
öxl honum, leit á hann alvarlega, en pó
vingjarnlega og sagði hátt og áminni-
lega:
»Má óg spyrja: Yilduð þér nú sýna
móður ykkar þessar myndir, eða horfa
á þær sjálfir, ef hún stæði við hliðina á
ykkur«.
Unglingunum brá við þessa spurningu
og litu á manninn, vandræðalegir. En
sá, sem spurður var, tíndi saman allar
myndirnar og reif þær í tætlur.
Pegar lestin nam staðar og ungu
mennirnir skyldu stíga út, þá gekk þessi
sami unglingur að manninum, rétti hon-
um hönd og sagði: »Eg þakka yður
fyrir spurninguma; henni gloymi ég al-
drei, Móður minni kæru og tryggu, vil
ég aldrei gera skömrn '.
Kristilegt æskulíf.
En hvað {mtta eru fögur orð. Pau
liljóma næstum með heilögum hljómi.
Einhverntíma hefi ég heyrt æfintýr
frá Austurlöndum. Pað hljóðaði hér urn
l>il svona:
Pað var einusinni í kvöldsvalanum,
að englar Guðs söfnuðust sarnan fyrir
liliði himnaríkis. Sólin rann eldrauð til
viðar og englarnir fóru að lmgsa með
sér, hvað mundi nú eiginlega vera feg-
urst niðri á jörðunni. Og margs var
getið til. Einn gat upp á þessu og ann-
ar liinu. Að lokum gat einn þess til, að
það mundu vera iðrunartárin. Og á
það féllust þeir allir.
Pað eru djúp og s£lurík sannindi
fólgin í þessu gamla æfintýri.
Guði sé lof fyrir það, að tár einlægr-
ar iðrunar oru svona góð og fögur í
augum Guðs, þegar hann lítur á þau
frá himni sínum.
En samt held ég að mér sé óhætt að
segja, að í þessum syndfallna, týnda
heimi sé þó til annað, sem er enn fegra
í augum Guðs en iðrunartár — fegra
en þau iðrunartár að minnsta kosti, sem
grátið er yfir langri æfi, sem hefir verið
illa eytt — og það er kristilegt æsku-
líf ungra drengja og stúlkna.
Eg held, að Drottinn geti ekki séð
aðra fegri sjón hér á jörðu, en börn og
ungmenni, sem búa í skjóli hins hæsta
og gefa gætur að lögmáli Guðs daga
og nætur.
Sællt, er að geta sagt af hjarta:
»Drottinn, þú hefir verið atlivarf mitt
frá æskudögum«.
Pað er geisli Guðs dýrðar, sem ljóm-
ar af guðrækilegu, flekklausu æskulífi.
Par Ijómar dýrð Guðs eins glatt og hún
getur Ijómað í þessum heimi syndar og
fallvaltleika.
Pað er líka auðveldast og sælast að
gefast Ivristi í bernsku og æsku.
Eg tel öll börn og ungmenni sæl, setn
hafa snúið hjörtum sínum til Drottins,
hal'a Jesú að eiukavini. En hvað þið
komist þá, ungu vinir hjá mörgum sárs-
aukanum, sem syndin veldur þeim, sem
týna Jesú á æskuskeiði.