Ljósberinn - 14.12.1929, Blaðsíða 28

L J 0 S B E R IN N
398
lækninum frá erindi sínu, þá lagði
hann þegar af stað. Hann vonaði svo
hjartanlega, að það væri satt, sem
hún hefði sagt, að Sívattannú væri
enn á lífi og að enn mætti bjarga lífi
hans.
Sjúkrahússbifreiðin rann nú sem
hraðast' út á þjóðveginn. Aðkomukon-
an var með í förinni.
En inni í læknishúsinu var kona
læknisins á bæn til hins liíandi Guðs
um að hjálpa á hagkvæmum tíma.
,,Sjáið þér, þarna eru pálmarnir‘!,
segir aðkomukonan allt i einu. Lækn-
irnn stöðvaði þá bifreiðina og stökk
niður af vagninum.
Hann kannaði nú lundinn grand-
gæfilega, og stundu síðar kallar hann :
,,Kondu og hjálpaðu mér“.
Svo liftu þau, konan og læknirinn,
Sívattannú upp og báru hann inn í
vagninn.
Þá lék bros um ásjánu unga heiðna
drengsins. Hann leit upp og sá, að nú
var hjálpin komin.
,,Ekki Síva — heldur Jesús“, sagði
hann í hljóði. Að svo mæltu féll hann
aftur í dvala, en læknirinn ók, eins og
ekið er, þegar líf er í veði.
Jóladagurinn varð ekki skírnardag-
ur Sívattannús.
Það var varla annað fyrir að sjá,
en að honum yrði ekki bjargað. Lækn-
irinn og kona hans skiftust á daga
og' nætur að vaka yfir þessum unga
vini sinum.
Og margir, margir spurðu:
,,Ætli hann hafi það af?“
En veslings heiðna konan, sem bú-
in var að ganga svo langt, og engan
Guð fundið, sem gæti huggað hana
og létt af henni syndabyrðinni, fann
nú í þessu sjúkrahúsi þann frelsara,
sem einn getur frelsað frá synd. Hún
heyrði sagt frá kærleika hans og
blóði hans, 'sem hreinsað getur menn-
ina af allri synd, og hún tilbað hann
af öllu hjarta sínu.
En sama daginn, sem Sívattannú
var orðinn svo hress, að hann gat tek-
ið skírn, þá var þessi kona lí'ka tek-
in inn í Guðs ríki á sama hátt.
„Hvaða barn er nú þetta?“ spurði
þessi sama kona, þegar hún sá hana
í fyrsta skifti. „Hver kom með hana
hingað? Hvernig er hún hingað kom-
in?
Múníammal litla þekkti ekki vesl-
ings móðir sína, því að hún hafði
aldrei séð hana, svo að hún vissi,
hver hún væri. En þetta var þá mcðir
hennar ■—- nú var hún komin til henn-
ar. Faðir Múnníammal var þá spurð-
ur um þetta, en hann svaraði:
„Ég á nóg af stúlkubörnum; og
ég vil því lof aþessari stúlku að vera
hjá móðir sinni. Eða eru þau mér ekki
sama sem dáin eða stéttleysingjar.
Svo fór það þá svo, að Múnníammal
litla var skírð með mömmu sinni. Og
svo fóru þær að vera saman hérna
á sjúkrahúsinu.
Mörg eru þau kraftaverk, Guð, sem
gerast í heiðingjalöndunum nú á dög-
um, eigi síður en á dögum spámann-
anna, frelsarans og postulanna.
En Sívattannú, ungi, ötuli skóla-
pilturinn varð að halda áfram námi.
Hver veit, nema hann vepði á sínum
tíma indverskur læknir við sama
sjúkrahúsið, þar sem honum var kennt
að tilbiðja hinn eina sanna Guð og
þann sem hann sendi, Jesúm Krist.
„Ekki Slva!“ sagði hann, „heldur
Jesús“. —
Síva er þriðji höfuðguð Indverja.
Það er hans starf að eyðileggja það,