Ljósberinn - 15.04.1933, Blaðsíða 5

LJÖSBERINN
93
Dómkirkjan í Niðarósi.
Fegurstu byggingar í heirni eru bygð-
ar Guði til dýrðar. lJað eru húsin, setn
helguð eru Drotni, kirkjurnar. Sutnar
eru kendar við postulana, eins og Pét-
urskirkja og Pálskirkja, en aðrar eru
kendar við borgir pær, sem
þær eru í, eins og dóm-
kirkjan í Niðarósi, kirkja
Ölafs konungs hins helga, seui
á sínum tíma var þjóð-dýr
lingur Norðmanna.
Sú kirkja var lengi í smíð-
um. Ólafur konungur Haralds-
son liinn helgi féll í orustunni
á Stiklastöðum árið 1030. Lík
hans var flutt til Niðaróss og
jarðsett par til bráðabirgða.
En par sem leiði konungs
hafði verið fyrsta veturinn
eftir, lét Magnús konungur
góði, — sonur Ólafs konungs,
byggja smákirkju úr tré. —■
Ólafur Haraldsson kyrri lét
rífa pá kirkju og reisa stein-
kirkju í staðinn. — All-löngu
síðar lét Eysteinn erkibiskup
Erlendsson reisa svo stóra
kirkju, að steinkirkja Ólafs
kyrra varð eigi annað en kór-
inn úr þeirri kirkju. Var sú
kirkja svo fögur og há, og
prýdd dýrlegum súlum og
bogum úr steini, að orð fór
s.f alla leið til Rómaborgar.
Páfinn hafði tekið Ólaf konung hinn
helga i dýrlingatölu, pví að svo var lit-
ið á, að hann hefði látið líf sitt fyrir
ii'úna. Lík hans var lagt í silfurskrín,
kaglega útskorna kistu, og látið standa
1 kórnum, Kristskirkju Ölafs kyrra. Pang-
að komu pílagrímar í stórhópum og liöfðu
tnargir með sér stórgjafir, sem ætlaðar
voru til pess, að skrínið og kirkjan væri
prýtt sem bezt. Altaf var pví verið að
stækka og skreyta kirkju pessa meira
og meira, unz smíði hennar var lokið að
fullu árið 1320, á dögum Eilífs Árna-
sonar erkibiskups. Þar hafði erkibiskups-
setur Norðurlanda (og íslands) verið alt
frá 1150.
En fám (8) árum síðar kom upp voða
eldur í kirkjunni- Brann pá alt, sem
brunnið gat, og stór skörð komu í vegg-
ina. Alt var petta bygt upp að nýju og
stóð sú endurbygging yfir árutn saman.
En árið 1432 kviknaði í kirkjunni að
nýju. Síðan, að einni öld liðinni, brann
kirkjan í priðja sinni (1531).
Og enn var kirkjan endurbygð að
nokkru, en af pví að um pær mundir
var hart í ári í Noregi, pá varð hún