Ljósberinn - 15.04.1933, Blaðsíða 6

94
LJOSBERINN
hvergi nærri í sínu forna sniði. Eftir
þetta brann hún enn tvisvar sinnura og
það, sem þá var eftir, var lítið annað
en svipur hjá sjón, af hinni fögru mið-
alda kirkju.
Og nú liðu ár og aldir, og loks kom
frelsisárið 1814. Hinn nýi konungur
Norðmanna, Karl Jóhann, var krýndur
í Niðaróssdómkirkju 7. september 1818.
Pá vaknaði hjá Norðmönnum almennur
áhugi á því, að kirkjan fagra væri end-
urbygð að fullu. En ti! þess þurfti of
fjár, og var því eigi byrjað á því mikla
verki fyr en 1869.
Nú var unnið að smíðinni í fulla hálfa
öld (50 ár). Rústirnar gömlu voru kann-
aðar nákvæmlega og eftirlíkingar gerð-
ar af leifum af súlurn, bogum og mynda-
verki.
Pegar þau voru krýnd konungshjónin
Maud og Hákon konungur, 22. júní 1906,
var eigi annað fullsmíðað en langskipið
ruikla og hákórinn. Síðan hefir mikið
gert verið. svo sem langskipið í allri
sinni mikilfenglegu hæð og lengd og
hliðarskipin bæði.
Nú er hún fullgerð, og ininningarhá-
tíðin um Ólaf konung helga 29. júlí
1980 var haldinn í hinni dýrðlegu Niðar-
óssdómkirkju fullsmíðaðri.
Á myndinni sjáum vér hina fagur-
gerðu steinboga inni í hákórnum. — 1
kirkjunni er hin mesta hátíð, því að
myndin var tekin, er biskupsvígsla fór
þar fram.
Gefið nánar gætur að hinura fögru
bogum og súlum. Uppi yfir nýju súlunum
sem þakið hvílir á, getið þér séð nýjar
súlur og boga í tveimur hæðum. Fyrir
innan þær er nóg gangrúm, svo að menn
geta í þessari geysihæð gengið hringinn
í kring í allri kirkjuuni og séð hana frá
öllurn hliðum. Og alstaðar verða fyrir
oss hinur fegurstu höggmyndir úr steini,
eins og hérna á myndinni.
»Börnebiblioteket«.
HEILRÆÐI og SANNLEIKUIL
Mundu þad, barnid mitt blítt,
ad bezt er á æfinnar vegi,
trúar að stydja sig staf
vid störfin á sérhverjum degi.
Par sem ad gudsástin grœr
geislar hinn eilífi fridur;
í hjartanu ríkir sú ró,
sem réttlæti og trúarmátt stydur.
Guðrún Jóhnnnsd.
frá Brautnrh.
Undir krossi Jesú.
Ó, Jesús önd mín krýpur
í audrnýkt fyrir pér,
éy sé pinn dreyri drýpur,
Drottinn, til líknar mér.
Pú (jjald mitt, Guds son, greiddir
og gafst mér frelsi í pér,
til lifsins inn mig leiddir,
pess lífs, sertl eilift er.
Pú einn varst pyrnum krýndur
— og pad er heidur minn —
á krossi kvalinn, píndur.
svo kransinn fengi ég pinn.
Ef fótspor pín ég feta,
pá fce ég brot mín kvitt,
og pú munt sídar seta
pann sveig á höfuð mitt.
Hér pótt lífs sól mín sígi,
sízt kvíðir frelsuð önd,
hún á sér örugt vígi,
upp við Guðs sonar hönd.
Par engla hörpur hljóma
á himnurn pakkargjörð,
par endurleystir rótna
um elsku Guðs á jörd.
Guðjón Pálsson.