Ljósberinn - 06.05.1933, Blaðsíða 14

118
LJOSBERINN
hröðum okkur yfir hnullungana til járn-
brautarstöðvarinnar. Og nú brunar lest-
in áfram gegnum merkur og skóga.
»lmatra!« hrópar lestarstjórinn, þeg-
ar við nemum staðar. Kl. er nú 4 síð-
degis. Hitinn er vitund farinn að minka
og indælt veður til að ganga sér til
skemtunar. Pjóðbrautin breiða er ekki
annað en sandur og fer alt af smá-
hækkandi svo að við verðum glöð þrátt
fyrir alt, er við heyrum að við eigum
að setjast niður og bíða. Þá koma vagn-
ar og aka það, sem eftir er leiðarinn-
ar að fossatröllinu mikla. Getið þið gizk-
að á, hvað við höfum getað fengið tiJ
kaups hérna á þjóðveginum inn í miðju
Finnlandi? Það voru heilar hrúgur af
jarðarberjum, indælum jarðarberjum
og bláberjum. En við gátum líka fengið
glóaldin, nýkomin alla leið frá Ástralíu.
Við heyrum fossanið og fyr en oss
varir erum við komin út á stóra brú.
Nemum stundarkorn staðar og sjáum!
Það er Imatra! Vatnið streymir hröðum
straumi undir fótum vorum. Frá brúnni
og upp eftir er það eins og freyðandi
foss milli klappa og skóga. En uppi þar
á öðru sviði sjáum vér turn og pípur,
eins og á stóru húsi. Er það höll? Nei,
það er gistihúsið og þangað upp er ferð-
inni heitið. Fyrir neðan okkur sjáum
við stóra skessukatla, þar sem krapp-
ara var. Og nú flýtum við okkur til að
fá að sjá meira. Þegar við erum kom-
in upp að gistihúsinu, þá verðum við
attur að stíga mörg þrep niður að foss-
inum. En sú ólga, en sá niður! En spöl-
korn fyrir ofan er elfan, gljásvört eins
og spegill. Slíkt er sjaldgæf sjón. Að-
eins sjást' fáeinar ljósari rákir, sem
sýna fallhraðann í vatninu; og trjábol-
irnir, sem þar eru líka á fleygiférð —
unz vatnið beljar á klettunum og björg-
unum stóru; þá hoppa trjábolirnir, svo
léttir fyrir eins og eldspýtur, og hverfa
síðan niður í iðuna. Svo er vatnsfallið
mikið, að það holar bergið; ýmist fer
flaumurinn yfir það, eða það rís upp
eins og múr, sem við dirfumst að hætta
okkur út á og líta niður í iðuna. Úð-
inn fellur yfir okkur, eins og steypi-
skúr. Ekki tjáir þar að tala saman, þar
heyrist ekkert mannsmál.
Ekki er elfan hér breiðari en svo, að
þú getur kastað steini yfir hana. En
ómögulegt er að kallast á yfir hana.
Fjörutíu miljónir potta kváðu falla á
sekúndunni! Er það vatnsmesti foss í
heimi, annar en Niagara. Þessi elfur
er Imatra. Hún kemur úr tveimur stöðu-
ólafsborg (Olavinlinna).