Ljósberinn - 06.05.1933, Blaðsíða 15

LJÖSBERINN
119
vötnum, Saima, stærsta stöðuvatni á
Finnlandi, og Ladoga, stærsta stöðu-
vatni í Rússlandi (Aldeigja). »Varaðu
þig á Imatra, hún seiðir þig til sín,«
segja Finnar. Oss getur sundlað á því,
Mynd frá Punkaharjas-ðsum.
að stara of lengi niður í sjóðandi og
freyðandi vatnsiðuna. En hér eru reist-
ir lystiskálar til að sitja i og borð lagt
eftir bakkanum, til að ganga á, og hvert
sem vér lítum, sjáum við fólk á ferð.
— I gistihúsinu eigum við að fá ágæt-
an miðdegisverð og svo kveðjum við
Imatra.
Við sofum líka næstu nótt í járn-
brautarlestinni, meðan hún ber okkur
lengra inn í »þúsund vatna landið«.
Við stígum út úr vögnunum og í
morgunljómanum marglitum göngum
við undir háum furutrjám fram með
speglandi vötnum, hverju af öðru. Á
Punkaharjas-ásum á millum vatnanna
nemum við staðar og syngjum á ný
sálma vora undir hinum finsku furu-
krónum. Síðan göngum við niður að
einu spegiltæra vatninu og þá sjáum við
gufuskip koma til móts við okkur. TJt
í það eigum við að fara og það á að
fara með okkur til Nýhallar (Savon-
linna) og Ölafsborgar, hins gamla, tign-
arlega kastala (Olavinlinna).
En hve hann liggur á fögrum stað.
Vötn eru á alla vegu! Hér eru sams-
konar múrar og steinlagning og í Vé-
björgum. Okkur er sýnt umhverfi kast-
alans. Og dásamlegt er útsýnið úr
skugganum í hinum sívala turni. Ölafs-
borg, er svo nefnd eftir Ölafi konungi
hinum helga. Og er vér komum auga
á stóra standmynd af konungi Noregs,
þá nemum við staðar fyrir framan hana.
Svo var Ölafur konungur frægur og
mikill, að finska þjóðin heiðraði hann
líka sem dýrling sinn og minningin um
hann hefir geymst allar þær aldir, sem
liðnar eru frá hans dögum (t 1030).
Nú förum við yfir í annað gufuskip
og allan liðlangan sumardaginn erum
við á ferð eftir Saima-vatninu. Þar renn-
ií -
Við Viborg um vetur.
um vér skipi voru að bryggju. Þá sjá-
um vér að múgur manna streymir að
og sunnudagaskólabörn syngja söngva
fyrir okkur og við aftur fyrir þau. Og
er við komum að kvöldi að Willmand-
strönd þá mætum við stórum og glöð-
um hóp æskumanna með biskup og prest
í fararbroddi. Þessi hópur vísar oss leið
að nýju kirkjunni sinni. Þar streymdi