Ljósberinn - 13.05.1933, Blaðsíða 2

122
LJÖSBERINN
Einn dag með Jesú.-
Eftir Dr 0. Halleáby.
Og þeir fóru inn í Kapernaum,
og þegar í stað gekk Jesús -i
hvlldardeginum inn í samkundu-
híis þeirra og kendi (Mark. 1: 21.).
Það er hvíldardagsmorgun, ög Jesús
gengur inn í samkunduhúsið með læri-
sveinum sínum. Nú er hann nýbúinn að
tala og alt er hljótt.
En alt í einu er þögnin rofin. Geð-
veikur maður æpir hástöfum. Ósjálfrátt
og viðnámslaust, lætur hann stjórnast
af áhrifavaldi hins illa anda. En Jesús
stendur rólegur, skipar illa andanum að
þegja og fara út af honum. Og á sömu
stundu verður maðurinn heilbrigður.
Þegar guðsþjónustunni er lokið, fara
þeir heim til Péturs. Þeir Jakob og Jó-
hannes eru líka boðnir þangað. Tengda,-
móðir Péturs er veik. Þegar Jesús heyr-
ir það, gengur hann að rúmi hennar ög
tekur í hönd henni. Samstundis hverf-
ur sótthitinn, svo að hún rís á fætur og
gengur þeim fyrir beina.
Fregnin um þetta flýgur um bæinn,
eins og eldur í sinu. Og um sólarlagsbil
eru allir bæjarbúar saman komnir við
dyrnar og bera til haris alla þá menn,
er veikir eru. En hann gengur hljóð-
lega á meðal þeirra, frá einum til ann-
ars, og læknar þá alla, bæði á líkama
og sál.
Það er orðið mjög áliðið, er þeir kom-
ast til værðar um kvöldið. Þetta hafði
verið annríkis-dagur. En áður en hinir
vakna morguninn eftir, er Jesús kom-
inn á fætur. Hanft hefir leitað á af-
skektan stað, til að biðjast fyrir.
' Þetta var þá aðeins einn einasti dag-
ur með Jesú.
Hvílík unun fyrir þá, er fengu að vera
með honum dag eftir dag, svo árum
skifti!
Hverju mundu þeir hafa svarað, ef
þeir hefðu verið spurðir um það, hvað
þeim hafi þótt mest um vert í samvist-
um þeirra með Jesú?
Það er ekki gott að vi-ta, hverju þeir
hefðu svarað. En þegar ég les frásagnir
þeirra í guðspjöllunúm, finst mér ekki
ólíklegt að þeir hefðu svarað á þessa
leið:
»Hið, dýrðlegasta í samvistum okkar
með Jesú var það, að við vorum svo
örug'gir. Hann Ieysti úr öllum v.anda,
bæði fyrir okkur og alla, sem leituðu
hans.«
. Kæru Guðs-vinir! Er ekki okkar
reynzla alveg hin sama?
0. Hallesby Á. Jóh.
----------------
Sveitasæla.
Þar er sæld í'sveit ixð búa,
er sólargeislar blómum hlúa,
þar sem iðjagrænar greivar
gnœva bláan lvimdnn við;
þar sem una hátt í lilíðum
hjarðirnar í vorsins blíðum,
og fjöruga teygja fáha sveinar
um fagurblómgað sléttlendið.
Þar sem jökla tignir tindar
tilbreytingar ótal mynda
og fjálls um hlíðar fœra’ í laumi
forsœlunnar skuggatjöld;
og kvöldandvara blærinn blíður
blakar skógarlaufin þýður
og heyrist sem í sætum drgumi
söngfuglanna raddafjöld.
Þar er unun ÖU á lcreiki,
alt er sem á hörpu leiki
margsamstiltum hróðrar-hljómi,
hátt lofandi skaparann.
Ö, sú sæla, ó, sú sæla!
ó, þœr nægðir lífs indcéla!
Fögnuð þann í unaðsómi
enginn maður skynja kann.
S. E.