Ljósberinn - 13.05.1933, Blaðsíða 8

128
LJÖSBERINN
IIEIT/RÆÐI oíí SANNLEIKUR.
l‘ad, sem ad vid práum mest
fiad er sálarró og fridur
fiad, sem hjartad heitast bidur
en ad höndla virdist verst.
I‘ví er bézt á lífsins leid
Ijósid Drottins hafa í stafni
og jafnan bidja í Jesú nafni,
fiá mun okkur gatan greid.
Giiðn'ui Jóliannsd.
frá Rrautarli.
Pað skildi Davð svo mætavel. Hann
leit í kringum sig með björtu brosi. Alt
stóð heima. öll stofan var í einum ljóma,
alveg eins og sá ljómi væri geislabaug-
urinn um höfuðið á Jesú á jólakortinu.
Börnin járnsmiðsins gleymdu nú öll-
um deilum. Þau störðu á svarteygðu að-
komudrengina. Og nú varð svo hátíð-
legt í stofunni.
»Hvað segið þið um það, að við syngj-
um einn sálm fyrir gestina okkar!<c
sagði húsmóðirin. »Þetta eru Israels-
drengir, og heita alveg eins og þeir sem
nefndir eru í biblíusögunum - og eins
og hirðarnir í haganum á jólanóttinni.«
Og svo tóku þau öll höndum saman
og' gengu kringum ljóskrýnda jólatréð
hægt og rólega, og sungu:
»Hin fegursta rósin er fundin
og fagnaðarsæl komin stundin,
er frelsarinn fæddist ti jörðu,
hún fanst meðal þyrnanna hörðu.«
Aldrei nokkurn tíma hafði verið jafn-
mikill ylur í þessum sálmasöng á því
heimili.
Litlu svarteygu Gyðingarnir höfðu
ekki augun af trénu og flögrandi kerta-
ljósunum og þeir drukku í sig’ tónana
ylinn og' gleðina, sem þeir nutu svo vel.
Eftir litla stund voru þeir komnir heim
til sín, upp á kvistinn. Nahman litli
vár þá loksins sofnaður; móðir hans lá
á hnjánum við vögguna hans og hélt um
hendurnar á honum; hún þorði ekki enn
að standa upp, var hrædd um, 'að hann
kynni þá að vakna aftur.
Faðir drengjanna var reiður.
»Hvar hafið þið verið, drengir?« ■
»Oti í garðinum.«
»Og hverg-i annarsstaðar?«
»Jú—ú.«
»Hvar þá?«
»Hjá — hjá —- Jáhansens-fólkinu.«
»Við — jólatré?«
»Já.«
Litlu síðar voru þeir komnir í rúmið
sitt, bræðurnir og vöfðu sig þátt hvor
að öðrum. Þá sveið í kinnarnar eftir
löðrunga sém þeir höfðu fengið. En h-vað
um það ----- sálmurinn, sálmurinn sem
þeir heyrðu sunginn niðri við jólatréð
hljómaði áfram í eyrum þeirra. Og út
frá því sofnuðu þeir.
SKRlTLUR.
Siipiidiskarnlr.
Gestnr: »Þér hafið sett þrjá súpudiska :i
reikninginn í staðinn fyrir tvo, annan handa
mér og hinn handa konunni minni.«
Þjónn: »Þér gleymið víst súpudiskinum, sem
ég misti ofan á kjól frúarinnar.«
Kurteisi.
Síminn hringir. Jóa litla er ein stödd í
stofunni. Hún hleypur að símanum og hlust-
ar. Kona óskar að tala við móður hennar.
Það kemur fát á Jóu og hún segir í ein-
hverju ofboði:
»Ég skal sækja hana strax. Gerið ívo vel
að fá yður sæti á meðan.«
Munið að tilkynna bústaðaskifti.
PRENTSMIÐJA JóNS HELGASONAR.