Ljósberinn - 03.06.1933, Page 1
V'rik ra§» -
•*"' ctH hotna iil j
'i>í a <f slíÍctt m ht
■ sagói: Xreyfiiý b&t'hunum
min cíj hamiib þeirn þa$ýhki,
XIII. árg.
Reykjavík, 3. júní 1933.
19. tbl..
Yorið er komið.
Fegursti gimsteinninn.
Nú blanar hvert leiti,
nú grænkar liver grund,
nú glitra svo hlýlega
vogar og sund;
nú roðnar hver fjallsbrún
við kvöldsólar koss,
nú kvakar hver smáfugl,
nú dunar hver foss•
Ö, vermandi vor!
Mig langar í faðm þinn
að fleygja mér nú,
þú Fjallkonan aldna.
svo brosmild og trú;
und vorhimins faldi
■svo fögur þú skín,
að fegurðin laðar
nú alla til þín.
Ö, feðranna fold!
B. J.
Einn af konungum Indverja, þeim
er höfðu orðið að láta ríki sitt af hendi
við Englendinga og lúta valdi þeirra,
ferðaðist einu sinni til Englands, sinna
erinda, og hafði einkadóttur sína, Gári-
amma, með sér, gáfaða stúlku og fríða
sýnum. Konungur unni henni sem sjá-
aldri auga síns.
Meðan þau dvöldu í Lundúnum höfðu
þau, þrátt fyrir sína Múhameðstrú,
mikla umgengni við tignasta fólk borg-
arinnar; sérstaklega feldi drotningin,
Viktoría, góðan þokka til hinnar ungu
konungsdóttur.
Það varð því að ráði, er konungur
skyldi hverfa heim aftur, að hann léti
dóttur sína verða eftir í Englandi til
dválar nokkurra ára tíma, og bað drotn-
ingu að taka hana undir vernd sína.
I þessu sýndi konungur rnikla sjálfs-
afneitun, en hann mat það meira en
gleði sjálfs síns, að dóttir hans fengi
færi á að njóta mentunar.
En svo fór, að hann sá dóttur sína
aldrei aftur, því að hann dó skömmu
eftir að hann kom heim til sín- En dótt-
ir hans erfði allan auðinn hans.
Gáriamma lærði nú að meta kristi-