Ljósberinn - 24.06.1933, Blaðsíða 8

172
LJÖSBERINN
að talsvert hefir orðið ;úr mönnum, þó
að þeir hafi ekki lært svo mikið. Nú
skyldi hún láta þau reyna þetta. Pau
Pétur og Maja gætu líka bráðum farið
að gera gagn, og svo gengi alt, þegar
minst varði, eins og í sögu. Þau gætu
leikandi hjálpað henni, já, eins og að
drekka.
V ARHYGÐ.
Auðtrúa þíi aldrei sért,
aldrei tala um hug þinn þvert;
það má kalla liyggins hátt,
að heyra margt, en skrafa fátt.
Tak þitt œ í tíma ráð;
tókst þó ei sé lundin bráð;
vin þann skaltu velja þér,
sem vitur og fxir með tryggur er.
H. P.
Fróöleitur oj skemtun. 2
' /
»I>nrt tftkur ciujiiin o.ftir ]>ví.«
l'ujffJ’iíin: »Hvað er það, sem hefir bilað
á skipinu?«
Skipstjóri: »Það er stýrið.«
Ung'frúin: »Nú, ekki annað. Pað gerir vist
ekki mikið til. Stýrið er oftast mest alt í
sjó, svo að það tekur enginn eftir því.«
T>að var ekki von!
A.: »Hvernig gekk honum syni þinum við
prófið?«
]$.: »Illa. Hann féll enn þá einu sinni. Enda
var ekki við öðru að búast, þvi kennararnir
voru að spyrja hann um hitt og þetta, sem
hafði skeð löngu áður en hann fæddist.«
inn var inn í búrið hans og flytja átti hann
í til Danmerkur, var hann ófáanlegur til
þess að fara inn í hann. En sjálfsagt þykir
að fara með lipurð að þessum stóru dýrum
og taka þau ekki nauðug.
Oóð 'moðniioli.
Kaupmaður nokkur auglýsti eftir dreng, er
hann gæti haft til vika, og ákv3ð stað og
stundu, er þeir skyldu koma, sem sa>ktu un;
þetta starf. Kunningi kaupmannsins var hjá
honum, þegar drengirnir komu. Kaupmaðui-
inn talaði við þá alla, lét þá svara nokkrurí
spui-ningum og las meðmæli þeirra. Að síö-
ustu valdi hann þó dreng, sem engin með-
mæli hafði. Vinur hans furðaði sig á þessu,
en kaupmaðurinn sagði: »Ég valdi þennan
dreng, af þvi mér þótti hann hafa miklu betri
meðmæli en nokkur hinna. Pau voru ekki
skrifleg, en þau voru betri en allra hinna.
Föt hans voru hrein og þrifaleg, þó þau væru
fátækleg; hann var hreinn á höndum og and-
liti; hann þurkaði af fótunum á sér, áður en
hann kom inn; hann tók upp bðk, sem ég
lagði á gólfið til þess að reyna drenginá; hann
ruddist ekki fram, heldur beið þangað til að
honum kom og svaraði spurningum mínum
skýrt og skorinort. Slík meðmæli tel ég mik-
ils virði,-
l’róf í liindafru'ði.
Keniiarl: »Ég býst nú við að þú hafir lesið
vel landafræðina, Lárus minn. Pú getur !>;'•
líklega sagt mér, hvar Madeira er.
hárus »Já, ég held nú það. Hún er í vín-
kjallaranum hans pabba.«
Gamla húsið. Frh. frá bls. 170.
yfir, en af einhverjum ástæðum ætlaði
hún þó að kynna sér þau dálítið betur.
Bréfin voru flest öll orðin máð í brot-
um, og sum voru því sem næst orðin
ólæsileg. Mörg þeirra báru vott þess,
að þau höfðu vöknað af tárum.
Frh.
Dýragarðurinn í Kaupmannahöfn
heíur nú fengið lánaðan stóreflis nashyrning
frá dýragarðinum 1 Hannover í Þýzkalandi. En
það er eins og hann hafi ekki langað til að
hafa þessi vistaskifti, þvi að þegar honurn
var ætlað að ganga únn i kassann, sem lát-
Gjalddaginn er kominn,
sendið blaðgjaldið.
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.