Ljósberinn - 01.07.1933, Blaðsíða 6

178
LJOSBERINN
verkin mín hér í húsinu. Þið brýnd-
uð æfinlega fyrir mér það sem goti
er og fagurt. Bg hlustaði bara ekki
æfinlega nógu vel á ykkur, á meðan
ég var heima, en síðan ég fór að heim-
an, ó>ma orð ykkar í eyrum minum
með tvöföldum krafti, — ég sofna
stundum út frá þv'í að hugsa um
þetta, og þá oftast með tár í augum.
Það er nú svona, að vera barn, fjarri
góðum foreldrahúsum!
Bg ætla nú ekki að hafa þetta bréf
lengra, en skrifa bráðum aftur. Bg
bið fjarska vel að lieilsa öllum, sem
ég þekki. Skilaðu þakklæti til hennar
Ingu fyrir myndina, sem hún sendi
mér. Bg œtla að setja hana í ramma
og hafa hana á borðinu lijá rúminu
minu. Biðjið þjið hana um að þurka
fyrir mig fáein blóm, og senda mér
þau. Bg ætla að hafa íslenzk blóm
innan í uppáhaldsbókunum mínum,
sálmabókinni og nýjatestamentinu.
Guð veri œfinlega hjá ykkur, —
þes-s biður af lijarta ykkar élskandi
dóttir — Did,da.«
Heimilið í rósagarðinum.
Barnasaga eftir Laura Fitinghoff.
2. KAP.
Goðin hennar Maju.
Upp frá þeim degi, nú nærfelt í 2 ár,
höfðu móðirin ein með börnum sínum
annast litla býlið sitt. Jóhannes var hús-
bóndinn, ráðsmaðurinn, »kyndarinn« og
kennari yngri systkina sinna. Matta var
eldabuskan, mjólkurbústýran, stofu-
stúlkan og herbergisþernan, þegar
dubba skyldi upp yngri systkinin dá-
lítið á sunnudögunum og öðrum helgi-
dögum. Pétur gerði ekkert annað en að
ærslast eins og allir vissu, en samt köll-
uðu þau öll á Pétur, þó honum væri ekki
ætlað neitt sérstakt verk að vinna á
nokkrum ákveðnum tíma, því að ólatur
var hann, í bezta skapi og fullur af fjöri
og stökk af stað, stundum á handa-
hlaupum, ef hann var beðinn að gera
eitthvað verk. Pað var ævintýra og gal-
gopabragur á allri framgöngu hans; en
alt af gerði hann þó það, sem hann var
beðinn að gera, en auðvitað leysti hann
það af hendi á þann hátt, að þau héldu,
að hann hefði alls ekkert gert — en það
var nú einmitt kosturinn við það.
Og þá er að segja frá Maju. Hvað var
hægt að heimta af henni Maju litlu?
Hún var alin upp við dekur mikið og
dálæti; hún vildi helzt sitja í kjöltu
móður sinnar og heyra Jóhannes segja
ævintýr, eða hún vildi fá Möttu til að
sauma fínan brúðufatnað á brúðurnar
sínar eða fá Pétur til klippa út úr papp-
ír kýr og hesta. En þetta var nú auð-
vitað meðan hún var kornung, og eng-
um kom til hugar að hún gæti gert
nokkuð til gagns. En er lengra leið fram,
þá var hún orðin garðyrki og skepnu-
hirðir.
Starfið hennar í peningshúsunum
byrjaði með því, að Pétur kom heim með
ofurlítið, snjóhvítt lamb, sem hann hafði
fundið úti í skógi. Móðir þeirra kom