Ljósberinn - 01.07.1933, Blaðsíða 8

180
LJÖSBERINN
»En hvað þú ert vænn, Pétur, að
koma með svona mikla mjólk handa
litla lambinu mínu!« Að svo mæltu gáði
hún ofan í fötuna og þá kvað við ann-
an tón: »Svei, Pétur þetta er þá ekki
nema sárlítil lögg', varla handa mús,
hvað þá meira. Hvernig getur þú feng-
ið af þér að gabba mig svona!«
»Hefi ég gabbað þig?« sagði hann og
glápti upp í loftið, rétt eins og hann
væri alveg' foi'viða og sagði með grát-
staf í kverkunum. »Hefi ég, veslings,
veslings barn, nokkurn tíma sagt ósatt
orð um mína daga? Var mjólkin ekki
góð? Jæja, ég skal nú aldrei erta þig
framar á þessu heilaga hvítasunnu-
kvöldi. Við skulum belgfylla okkur af
indæla hrísgrjónagrautnum, en Stjarna
verður að sætta sig við að vera höfð
út undan. Sú kemur tíðin,« sagði hann
í prédikunartón, »að hún verður að gera
það, og þá er gott, að hún sé búin að
læra það. Og þess vegna finst mér líka,
að við ættum að pota í grísinn dálític
á hverjum degi, þar sem ráðið er, að
lógai honum í haust.«
Að svo mæltu tók Pétur upp vasa-
hnífinn sinn, og lét eins hann væri að
prófa, hve beittur hann væri.
»Já, reyndu það nú bara,« sagði Maja
og ógnaði honum; en rétt í því varð
henni litið á hann, og sá þá, að honum
var ekki alvara! »Væni Pétur, sæktu
væna grastuggu handa honum, til þess
að hann skilji að nú sé'hvítasunna.«
»Heldurðu kannske, að svín geti skil-
ið það!«
»Ilann er ekkert svín, Pétur, ég læt
þig vita það.«
»Nei, það segir þú satt, því hann er
af vaðfulgakyninu, eða máske af skrið-
dýraættinni.«
»Svei, þetta er smágrís, en farðu nú,
Pétur!«
»Ég vil, nei, ég vil ekki,« kvað við
í Pétri. »Sólin er að hníga til viðar og
bráðum verður farið að hringja inn
hvítasunnuna og ég hefi lofað að hjálpa
Andrési.«
»Og hann getur svo leikandi gert það
einn,« tautaði Ma.ja, settist á mjalta-
skemilinn við hliðina á Stjörnu, til þess
aö fá sér ofurlítinn mjólkursopa handa
veslings litlu Mjöll, sem alt af var að
totta tómann pelann. En reyndar var nú
búið að mjólka Stjörnu áður á þessu
sama kvöldi. Og hún fékk úr Stjörnu
nákvæmlega svo mikið sem Mjöll gerði
sig ánægða með. Svo fleygði hún slöng-
unni, pelanum og tottunni ofan í föt-
una og fór svo með hana glamrandi og
dinglandi út í garðinn.
Jóhannes kom út úr eldiviðarbyrginu
og rogaðist með kúffulla eldiviðarkörfu.
»En hve þú ert löðrandi af svita, Jó-
hannes, komdu til mín, ég skal halda
á körfunni á móti þér; ég þarf bara
að vita hvernig honum Bragá líður. Aó
því búnu kem ég inn og fer að klæða
brúðurnar.«
»Eg skal líta til Braga í þetta sinn,
fyrst þú hjálpar mér með körfuna, og
þá geturðu farið að koma brúðunum
í lag dálítið fyr.«
»Ö, mamma, en hvað þú ert þreytu-
leg,« sagði Jóhannes um leið og hann
setti niður körfuna og gekk til mömmu
sinnar, þar sem hún stóð við strokfjöl-
ina.
»Mér er bara dálítið heitt,« svaraði
mamma hans hlæjandi, og strauk dökka
og hrokkna hárið af enninu á honum.
»En mér þætti gaman að vita, hvernig
þér líður, því altaf ert þú að bisa allan
daginn við eitthvað.« Frh.
Þú og- liér,
Fyrsti Þ.iónn: »Þúist þið, þú og gesturinn,
sem var að fara?«
Annar þjónn: »Jú, svona húlfvegis, það er
að segja: Hann þúar mig en ég þéra hann.«
Prentsmiðja Jóns Helgasonar.