Ljósberinn - 21.10.1933, Síða 1

■■■■■■a
—
—

ZZe’sus saaöi: Áret/fi'c b&riuin
konia íil mín cg batrníð þeirrt þrtb(>
a<f s/íUam heurír Quðs ríkí.tít-.
-
■ 'i
tn

Reykjavík, 21. okt. 1933.
XIII. árg.
38. tbl.
Möglun gegn Guði.
(Sunnudagaskólinn 22. okt. 1933.)
Texti: Mós. 13, 31.—33. og 14, 1.—9.
Minnisvers:
Vertu ekki hrædd, litla hjörð, því
föður yðar hefir þóknast að gefa yður
rikið. — Lúk. 12, 32.
Guð hafði á dásamlegan hátt leitt Is-
raelsmenn út úr Egyptalandi. Þeir
höfðu reynt hjálp Drottins og þreifað
á máttarverkum hans. En þó örvæntu
þeir og gleymdu jafnvel Guði, strax
þegar eitthvað blés á móti.
1 dag lesum við um það, þegar Móse
sendi 12 menn inn í Kanaansland, til
þess að sjá hvernig þar væri umhorfs.
Þegar sendimennirnir komu aftur, þá
löstuðu þeir landið, — þeim hafði fall-
ist hugur, er þeir sáu hinar víggirtu
borgir og risavaxna fólkið, sem þar bjó.
Þeir treystu ekki Guði. Aðeins tveir.
Jósúa og Kabel, sögðu hið sanna frá
gæðum landsins, og þeir voru ekkert
hræddir við stóru mennina og víggirtu
borgirnar, og þeir hvöttu Israelslýð til
þess að halda áfram í Drottins nafni.
Þeir treystu Guði og voru öruggir um,
að hann mundi sjá þeim borgið. En Is-
raelsmenn trúðu þeim ekki og margir
þeirra vildu hverfa aftur til kjötkatl-
anna í Egyptalandi. Móses átti í miklu
stríði með þá, því þeir vildu fará að
sínum ráðum og treysta á mátt sinn
og megin. Og svo hegndi Guð þeim með
því, að láta þá hrekjast í eyðimörkinni
í fjörutíu ár. En þeir Jósúa og Kabel,
sem höfðu treyst Guði, fengu að koma
inn í landið. Og Móse fékk að sjá inn
í það áður en hann dó.
Kæru ungu vinir. Af þessari sögu eig-
um við að læra það, að Drottinn vill
leiða okkur. Jesús vill halda í hönd okk-
ar og hjálpa okkur í gegnum allar freist-
ingar, sem okkur mæta, hann vill leiða
okkur í gegnum allar þrautir og raun-
ir, sem mæta okkur á lífsleiðinni, og
að síðustu vill hann gefa okkur hið fyr-
irheitna land heima hjá sér á himnum.
En ef við gleymum honum og ætlum
að fara að treysta á okkur sjálf, þá fer
illa. Við getum aldrei neitt án Guðs.
Án hans villumst við og förumst í eyði-
mörk þessa syndum spilta jarðlífs.
»Vertu ekki hrædd, litla hjörð.« Nei,
við þurfum aldrei að vera hrædd, þó
öldur andstreymisins rísi hátt, því þær
hjaðna brátt, fyrir einu orði Drottins.
Guð gefi, að við byggjum hús okkar á
því bjargi, sem heitir JESOS, þá erfum
við að enduðu æfiskeiði vo^u hér hið
fyrirheitna himneska föðurland og fá-
um um alla eilífð að vera með Jesú.
----------------