Ljósberinn - 01.03.1941, Blaðsíða 2

22
LJÓSBERINN
Þar Jawm&ar dóttvr dýr
í dawðans blimdi lá,
svo bieik og köld, en blíð og hýr
með brosið kin-mvm á).
Hjá dánarbeði dóttwr þar
hin dapra móðir stóð;
en fcúðir burtu farinn vur,
ef freda kyvjrtii jóð.
Hann viidi leita’ upp lœkni þann,
er líf og heilsu gaf,
Mnm góða meina grœðarann,
er gengu sögur af.
Og Jesús. gekk í húsið heim,
en hinir gengu meðl
Þar mikill fjöldi mætti þeim
frá mey'jar dánarbeð.
Og Jesús tólc í hennar hönd,
en hún var köld semi is.
»Kom pú«, mœlti hann, »umga önd,
og upp af blundi rís;
ris upp, rís upp, mén hugljúf hýr,
og helju kom þú frá;
statt upp, statt wpp, frú dóttir dýr,
þig Drottinn kallar á«.
Þá færðist mði á fölva kinn
sem fögur rós á snœ;
þá bifðist ungi barmurinn
.s&m byigja létt á sce;
þá eitt leið brjósti amdvarp frá
sem unaðdjúfur blcer;
og aftur skinu augmi blá
sem undurstjörnur tvær.
(V. Br.: Biblíuljóð).