Ljósberinn - 01.03.1941, Blaðsíða 16
36
LJÓSBERINN
hann þekkir hverja einustu þeirra«. Og
Jesús fór aftur að hugsa um allt fólkíð í
f jarlægu löndunum fyrir handan hin miklu
höf, sem var svo margt, að enginn gat talið
það. »En Guð veit, hve margt það er«, hugs-
aði Jesús, »og hann elskar hvern einasta
mann. Guð er eins og smalinn, sem ég hitti,
og sem þekkir allar kindurnar sínar með
nafni, og lætur sér annt um hverja ein-
ustu þeirra, þó að þær séu svona margar
— og hugsar um hverja einustu kind.
Föðwrást.
Undfr eins og Jesús var ncgu gamall til
að taka fullnaðarpróf úr barnaskólanum
fór hann að vinna að trésmíði með föður
sínum.
Stundum fóru þeir saman út í skcginn
til þessi að fella stór tré til að simíða úr,
og stundum umnu þeir allan daginn í smíða-
stofunni.
Þeir þurftu að vinna mjög mikið til þess
að geta keypt föt og fæði handa öllum yngri
drengjunum. Því nú hafði Jesús eignast
fjóra yngri bræður, JakoJb, José, Júdas og
Símon, og ennfremur nokkrar systur.
»Ef þau biðja um brauð, getum við ekki
gefið þeim steina«, sagði faðir hans bros-
andi einr. daginn, þegar hann var að tala
/ við Jesúm.
Það komu allskonar menn inn í vinnu-
stofuna og Jesús hlustaði oft á það, sem
þieir voru að tala um við Jósep. Einu sinni
kom maður með plóg, sem hann þurfti að
láta gera við. Hann hafði verið að þrátta
við bróður sinn, og hann stóð lengi við
dg sagði Jósep frá því öllu. Og hann tal-
aði s,vo lengi, að hann var orðinn ofsareið-
ur að lokum, og þegar hann fór út úr vinnu-
stofunni ,sagði hann; »ég skal fara með
hann, eins cg hann fór með mig, borga
honum í sömu mynt«.
»Það er til önnur og betri aðferð«, hugs-
aði Jesús, á meðan hann var að hlus-ta
á mál mannsins. »Það er aðferð Guðsi —
vinnubrögð elskunnar«.
Þegar búið var að loka smíðastofunni
þetta sama kveld,, gekk Jesús aleinn upp
á hæðirnar fyrir ofan þonpið. Hann hafði
ífarið þangað alla tíð frá því að hann var
lítill drengur. Og eftir að hann var nú
orðinn fullvaxinn maður, hélt hann áfram
að koma þangað, til þess að hugsa og biðj-
ast fyrir, því að hann fann, að þar var
Guð honum á sérstakan hátt nálægur.
Á meðan hann var að ganga upp brekk-
urnar og hjallana, fór hann fyrst að hugsa
um manninn, sem hafði verið svo reiöur
við bróður sinn. Svo fór hann að hugsa
um Jósep föður sánn •— hvað hann varð
að leggja mikið að sér og vinna mikið til
þess að börnunum liði vel, og' hvað hann
elskaði öll börnin heitt og innilega. Og svo
fór hann að hugsa: »Elska Guðis er eins
og elska föður til barnanna sinna. Hann er
faðir allra manna. hvar sem þeir eru í
veröldinni. Ö, að mennirnir vissu- þetta, og
elskuðu hvorir aðra og væru ekki að þessu
þrátti og þessum ófriði sín á milli.
Það var komið myrkur, þegar Jesús sneri
heim. Þegar hann nálgaðist þorpið stóð
lítiiðl barn á gatnamótum og hágrét. Þetta
litla barn hafði villst og var svo dauðans
hírætt — en samt var það ekki langt frá
heimili sínu.
Jesús beygði sig niður og tók barnið blíð-
Jega í faðm sinn og bar það inn í þorpið.
Kona kom hlaupandi út úr einu húsinu
og Jhorfði upp og niöur eftir götunni. Þeg-
ár hún sá Jesúm: með litla barnið hennar
í faðminum, brosti hún og hljóp til hans.
Tók hún þessu næst litla barnið sitt í faðm
Siinn og var þakklát og himinglöð og sýndi
þá alla hugs,anlega móðurelsku og blíðu,
Á meðan Jesús hélt áfram ferð sinni,
hugsaði hann: »Elska Guðs er eins og elska
móðíurinnar til barnsins, sem hefir villst
og týnzt«.
Þetta sama kveld gekk hann upp stein-
stigann, sem lá upp á flata þakið á hús-
inu. Áður en hann lagðist til hvíldar og fór
að sofa, leit hann upp til hins óteljandi
stjörnuskara himinsins. »Sá Guð, sem allt