Ljósberinn - 01.03.1941, Qupperneq 24
44
LJÓSBERINN
Piltnr eða §túlka
Skáldsaga eftir E. Fenmore
ANNAR KAFLI.
Morguninn eftir var Margrét á ný her-
bergisþerna bróður síns.
»En hvað það er hlægilegt, Gréta., hvað
ég er líkur Elsu«. sagði Stígur kctreskinn
og vatt sig allan og sneri sér frammi fyrir
speglinum. »Getum við nú ekki leikið á ein-
hvern, úr því ég á annað borð verð að
leika þennart skrípaleik? Getum við ekki
farið í heirnsókn til einhvers?«
»Æ, þú getur nú fyrst reynt við Maríu,
hún er að leggja á botrðið«.
»Það væri ekki svo vitlaust«, sagði
Stígur.
Þær fóru nú inn í borðstofuna,, þar sem
María var að raða diskunum.
»Góðian daginn, María!«
»Góðan daginn. Elsa«, svaraði María
vingjarnlega.
»Á ég ekki að hjálpa þér?«
Stígur bauð sig fram til að erta Maríu,
því að venjulega kærði hún sig ekki um
að láta tvíburana vera að »snúast utan
um sig«, er hún var að vinnu sinni, en
þennan morgun var hún í bezta skapi.
»Þakka þér fyrir, Elsa, legðu þá borð-
þurrkurnar fram«.
»Fípnst þér ekki heldur tómlegt hérna,
þegar Stígur er ekki heima?« spurði þorp-
arinn litli og lagði þurrkurnar á víxl hægra
og vinstra megin við diskana.
»Ekki get ég sagt það«, sagði María
gamla, »mér finnsit meira að segja, að hér
sé svona blessunarlega friðsamlegt og ró-
iegt núna«.
»tJff, þú yrðir auðvitað himin-lifandi
glöð, ef við Stígur værum bæði dauð og
grafin«, sagði Stígur gramur.
»Hamingjan góða, Elsa, þetta máttu ekki
segja. Ef þið aðeins, látið vera að koma inn
í borðstofuna, þegar ég er að leggja á borð-
ið, — líttu nú á, þarna liggja allar þurrk-
urnar skakkt., og þú ert þó telpukrakki,
sem síðar meir átt að eignast hús og
heimili!«
Stígur þaut flissandi út og hljóp beint
í fangið á Emmu frænku, sem enn haföi
engan grun um, hvernig leikið hafði verið
á hana.
gtígur fór aftur inn með henni og Mar-
gréti og settist til boros, og nú fannst hon-
um, að hann væri farinn að kunna vió
$ig í dularbúningnum.
En rétt í því að hann var að ljúka við
að borða, stakk María, höfðinu inn um
dyrnar.
»Það er drengur úti, sem vill tala við
Elsu«. Og að baki henni sáu þau Hinrik
Berger, vin Stígs og samherja frá því í
gær.
Sltíg langaði fyrst til að laumast burtu,
áður en kunningi hans kæmi auga á hann;
en hann var fljótur að átta sig. Þetta gat
orðið enn þá skemmtilegra en að leika á
Maríu, .og auk þess hafði Hinrik aðeins
séð Bang-telpurnar á götu, og þá með hatt
og í kápu.
»G6ðan daginn«, sagði Hinrik kurteis-
,lega og var hálf feiminn. »Eg ætlaði eig-