Ljósberinn - 01.03.1941, Page 26

46
LJÓSBERINN
um göturnar í stelpufötum — nei, þakka
þér nú fyrir!
Þau komu sér því saman um að setjast
!út í garðinn og lesa fram að hádeginu.
Stígur og Elsa voru algerlega sammála
um bækur ... og undanfarið höfðu þau
einmitt verið að lesa »Valsvæng« saman,
og Stígur hafði verið að leita að honum
allan morguninn. Hann þóttist viss um, að
Els-a hefði stungið bókinni í ferðatösku
sína til þess að hafa eitthvað að skemmta
sér við ... en hann var göfuglyndur og
fyrirgaf henni þetta, er honum varð hugs-
að til þess, að hún hefði nú eiginlega bc.r-
ið járn fyrir hann.
»Lítt’ á hérna er falleg bók og ágætlega
við smátelpuhæfi«, sagði Margrét og lagði
litla skrautbundna bók í fangið á Stíg.
»Hvaða herjans bull er þetta?« sagði
hann bálvondur, er hann las nafnið á bók-
inni »Litla lambid. Saga handa smátelp-
um, eftir Lísu frænku«.
»Þetta er ágæt bók«, sagði Margrét ertn-
islega, en varð í sama vetfangi að bera.
báðar hendur fyrir höfuð sér, því að Stíg-
ur henti bókinni í h,ana, gaf henni langt
nef og þaut burt, svoi að kjóllinn þyrlaðist
um fæturnar á honum.
Systir hans. hljóp á eftir honum, en náði
hoinum ekki fyrr en í útidyrunum, en þar
kom María blaðskellandi á móti þeim.
»En það útlit á ykkur«, sagði hún, »far-
ið þið nú inn og greiðið ykkur og dubbið
ykkur dálítið upp. Frænka ykkar, etats-
ráðsfrúin, er komin, hún er inni í dagstof-
unni hjá ungfrúnni«.
»Gréta«, sagði Stígur, »hvað í ósköpun-
um vill Júlla frænka hingað? Hefirðu
nokkra hugmynd um þaðl?«
»Ekki minnstu vitund«, svaraði Margrét,
»en beinasta léiðin til að komast að því
er að fara inn í sítofu, ko.mdu; nú!«
»Þetta lízt mér ekki á«, sagði Stígur
og labbaði inn á eftir systur sinni.
Þau hittu báðar frænkurnar niðursokkn-
ir í trúnaðarmál.
Stígur gerði glæsilega hnjábeygingu,
sem hann hafði æft sig í, meðan Margrét
var að greiða honum, cg hafði það ekki
ibætt úr hárgreiðslunni.
Júlla frænka, etatsfrú Gregers var bá
og fönguleg kona, búin samkvæmt nýj-
ustu tízku, fjörleg og mælsk..
Hún faðmaði að sér báolar litlu frænk-
ur pínar, hló að stuttu, lckkunum á Elsu,
togaði í þá og sagði, að þeir færu henni
ljómandi vel.
Því næst fór hún og Emma frænka að
spjalla um kjóla, en allt í einu sagði Júlla
frænka: »En heyrðu, Emma, þú ert ekki
búin að segja systrunum, hvers vegna ég
sé komin«.
».Nei, það seg'irðu. alveg satt, góða Júlía!
Hugsið ykkur bara, Júlía frænka ætlar að
taka ykkur með sér í eftirmiðtíag o.g hafa
ykkur hjá sér í heila viku og sýna ykkur
alla dýrð börgarinnar. Það er þó leiðinlegt,
að| Gréta skuli ekki geta farið líka«.
Stígur og- Gréta litu skelkuð hvort á ann-
að. Lcksins sagði Gréta: »Þakka þér kær-
lega fyrir, Júlía frænka, það var fallega
gert af þér að hugsa til okkar, en eins og'
Emma frænka hefir víst sagt þér, þá á
ég von á skólasystur minni, sem á að vera
sumargestur okkar«.
»Já, en það var annars leiðinlegt. Ég
verð þá að láta mér nægja Elsu. Svoi send-
ir Emma frænka Stíg til okkar, þegar
hann kemur heim á morgun með bróöur
mínum«.
Stígur mændi bænaraugum á systur
sína.
»Já, en Júlía frænka«, sagði Margrét,
»gæti ekki Stíg... Elsa beðið, þangað til
Stígur kemur á morgun, það væri betra,
að þau yrðú samferða«..
»Nei, góðla mín, nú hafa þau Páll og
Dóra hjakkað svoi til, að þá kæmir, sem
ert jafnaldri þeirra, og svo ætti ég að
kotma, tómhent heim aftur •— nei, þá verð
ég nú sannarlega að fá Elsu með mér.
Frænka þín hefir lofað að senda Stíg á
eftir hinn daginn, o.g sívo stór piltur get-
ur eflaust farið einsamalk.
»Ég heldj nú samt, að það væri bezt,
að ég biði eftir Stíg«, sagði umskiftings-