Ljósberinn - 01.03.1941, Blaðsíða 30

50
L JÓSBERINN
Náhvnlur. 4% m. þar að auki tcinnin 2—2% m. Köldustu höf Norðurhvelsins víðast kringum heimsskautið.
þeim á óvænt. En drengirnir litu mjög ráð-
vandlega út, þó fortíðin væri þeim ekki
beinlínis til meðmæla.
»Mér viroist sem hér séu komnir sömu
drengirnir, sem að! undanförnu hafa stolið
eplunum af trjánum mínum«, mælti gamli
maðurinn. »Og nú komið þið svo elskulegir
í viðmóti og bjóðið mér að hjálpa okkur
vi'ð að tína eplin. Við skiljum þetta ekki«.
Drengirnir voru undir það búnir, að eitt-
hvað Hkt þessu yrði við þá sagt. Þeir ját-
uðu því þarna afbrot sín og báðu gömlu
hjónin innilega að fyrirgefa sér, og ítrek-
uðu| að því búnu erindi sitt.
»Jæja þá, drengur minn«, sagði gamli
maðlurinn. »Ég tek tilboði ykkar. En ég
get ekkert hjálpað ykkur, því gigtin er
adveg að fara með mig. Eg treysti því að
þið gerið þetta nú vel og trúlega«. — Það
var eins og einhver efi hreyfði sér hjá hon-
um; hann skildi ekki þessa snöggu hugar-
farsbreytingu. drengjanna. — En svo
minntist hann þess, að hann hafði beðið
Guð að senda sér hjálp til þess að fá epl-
in tínd — og var Guði nokkuð ómáttugt?
Hann kinkaði kolli vingjarnlega til drengj-
anna og óskaði þeim allrar hamingju í
starfinu.
Gömlu hionin siátu við gluggann sinn og
fylgdust með starfi drengjanna. Stiga
höfðu þeir haft með sér og það gekk bæði
fljótt og vel að tína eplin og koma þeim
fyrir í kössunum.
Það var falleg sjón að sjá þessi blóð-
rauðu, velþroskuðu epli vel niðurröðiuð
í hreina og snotra kassana. Það var reglu-
lega falleg uppskera. Gamli maðurinn kall-