Ljósberinn - 01.03.1941, Síða 33
LJÓSBERINN
53
SIÍRlTLUR
L.eikið á kisu
Hænumamma var úti á gangi
með ungunum sínum. Allt í einu
kom kisa hlaupandi. Hænu-
mamma hjeypur þá með ungana
niður að læknum til pelikanans.
Peiikaninn opnar í flýti
stóra munninn sinn og lætur
ungana hlaupa upp í hann.
bakið á honum, og' svo syndir
hann með þau yfir lækinn.
Myndirnar eru teiknaðar af
Sverrir Þ. Arnkelssyni, 13 ára.
Prestur: »Er maðurinn yðar
1-eglumaður?«
Kona: »Já, það held ég nú«.
Prestur: »En þó er það almæli,
að hann drekki daglega,«.
Konan: »Já, en hann víkur
aldrei frá þeirri reglu«.
Bindindismaður nokkur ætlaði
að reyna að gera kærulausan og
léttúðugan ungling, sem hann
þekkti, að bindindismanni. Hann
iét hann ganga í félag með sér,
en pilturinn rauf heitið og var
kasrður fyrir hvað eftir annað.
En kisa stóð vandræðaleg eftir
á bakkanum, og þorði ekki að
synda yfi,r lækinn. •— og nú var
hænumamma og ungarnir úr
allri hættu.
— Loks þrauí þolinmæði bind-
indismannsins og hann Siagði við
piltinn: »Mér er ómögulegt að
bjarga þér> — þú ert svo kæru-
laus«. Þá svaraði ungi maöurinr
með glettnisbros á vörum: »Það
er nú helzt að segja að ég sé
kærulaus, — ég, sem hef fengið
fimm kæru.r!«
Maður nokkur, sem stamaði,
kom í búð, og ætlaði að kaupa
lagköku.
Maðurinn: »Ég ætla að fá la
la-la-lara-a,-la-la: — —«
Afgreiðslustúlkan: »Þér hafið
villst; söngkennarinn býr i næsta
húsi«.
Kennarinn: »óli minn, teldu
nú fyrir mig«.
óli: »Einn, tveir, þrír, fjórir,
fimm, sex, sjö, átta, níu, tíu«.
Kennarinn: »Já, og áfram«.
óli: »Gosi, drottning, kóngur«.
Jón: »Hundurinn þinn var að
spangóla í alla nótt og geri hann
það í þrjár nætur, þá boðar það
feigð«.
Árni: »Hver heldurðu að deyi?«
Jón: »Hundurinn«.
Vinnukonan (við prófessor,
sem liggur veikur): »Læknirinn
er komi.nn«.
Prófessorinn (viðutan): »Ég
get ekrni talað við hann í dag;
segið honum, að ég liggi veikur«.