Ljósberinn - 01.04.1941, Blaðsíða 4

60
L JÓSBERINN
Lofsöngur barnanna í musterinu
Saga frá Jerúsalem
Markúsi var mikið niðri fyrir. Alla tíð,
frá því að hann var ógnarlítill hnokki, hafði
hann verió ólmujr í að fá að fara rneð pabba
sínuirn og mömtnu, til páskahátíðarinnar
miklu — upp til Jerúsalem. En þau höfðu
allt af sagt: »Þegar þú ert oirðinn tólf ára,
gamall, þá skaltu fá að koma þangað«. —
Og svo höfðu þau bara skílið hann eftiiy
hjá ömrnu hans í Kapernaum,. En nú var
,hann reyndar orðinn tólf ára og var nú
staddur, ásartit foreldrum sínum, í stóra
húsinu hans frænda siíns í Jerúsalem.
Allan lidlangan daginn var hann búinn
að arka um m]orandi göturnar; ,m,eð föður
sínum og föðurbróður. Hann hafði séð fall-
egu húsin, þar sem ríku, mennirnir áttu-
heima, og svo hafði hann líka séð búðirn-
ar, þar sem' verið var að selja svo marga
skrítna'*og fallega hluti. En mest gaman
hafði samt verið að koma í musterið. Þar
hafði hann séð svo margt, að hann lang-
aði til að fara þangað aftur.
En nú var komjið kveld og Markús var
háttaður. En hann var að hugsa um þetta
allt og var svo glaðvakandii, að hann gat
ómögulega farið að sþfa.
Þegar Markúsi kom heim, hafði hann
heyrt föður sinn vera að tala u,m voldug-
an konung, sem hefði átt heima í Jerúsal-
em fyrir möfgum árum;.
»Ö, ef að við hefðum konung núna, sem
væri líkur I)avíð«, hafði faðir hans sagt,.
»Guð hefir heitið okkur því, að það muni
kioma voklugri konungur en Davíð var«,
hafði frændi hans svarað.
»Hvenær skyldi það veroa?« hugsaði
Markús, þarna sem hann lá í bólinu og gat
ekki sofnað. »Hugsanlegt er að Jesús verði
konuingur. Hann myndi verða ákaflega
hraustur. Hann myndi bugsa alveg eins
míikið um fátæka fólkið eins og ríka fólkið,
og hann myndi aldrei verða ranglátur eða
grimmur. Ó, að Jesús yrði konungur. —
Skyldi Jesú verða------« en svo var Mark-
ús sofnaður.
Þegar iiann vaknaðí næsta morgun og
flýtti sér að komiast í fötin, heyrði hann
föður sinn kalla:
»Hraðaðu þér nú, svefnpurkan þín. Við
höfum heyrt, að Jesús muni koma til há-
t,íða,haldsins í dag, og allir vinir hans í borg-
inni eru að búa sig undir að taka á mót
inni eru, að búa sig af stað til þess að fara
til móts við hann«.
»Er það ráðlegt að hafa drenginn með?«
sagði frændi hans. »Prestarnir pg ríku
miennirnir hata Jesúm, og þeir myndu
deyða hann ef þeir gætui. Þeir munu verða
ákaflega reiðir við þá, sem fara á móts
við hann til að fagna honum«.
»Ö, lofið þ:ð mér að fara!« hrópaði Mark-
ús í bænarrómi. »Ég er ekkert hræddur og
mig langar til að sjá Jesúmi. Drengirnir
í Kapernaum dázt að honum. Og þegar við
erum orðnir stórir'menn, og fullorðnir ætl-
um við að gera hann að konungi viormm.
Faðir Markúsar var þögull eitt augnablik
og hugsaði sig um: »Þú mátt koma«, sagði
hann.
Þeir voru innan skamms kpmnir í fólks'-
stráuminn, sem var á leiðilnni út að borg-
arhliðinu, Þar sá Markús nokkra drengi
og leikbræður, sem, höfðu orðið honum samr
ferð'a frá Kapernaum til Jerúsalem.
»Komdu«, kölluðu, þeir til hans, »við er-
um að fara til þess, að taka á móti Jesú«.
Þá heyrðu, þeir að fólkið hrópaði: »Hann
er hér, hann er hér!« Og Jesús reið inn
í borgina. Það var hinn mesti mannfjöldi
með honum. Sumir báru pálmíaviðargrein-
ar fyrir honum, en aðrir köstuðu greinum
og laufblöðum á veginn fram undan hon-
um, og gerðu honum græna og.mjúka reið-
götu til að ríða eftir, en sumir fpru úr yf-