Ljósberinn - 01.05.1941, Blaðsíða 2

78
LJÖSBERINN
Avarp
til kanpenda Ljósberan.«.
Þegar eg, um síðastliðin áramót, ákvað að
hækka ekki verð Ljósherans, þrátt í'yrir gíf-
urlega verðhækkun á öllu, sem að útgáfu
blaðsins lýtur, þá treysti eg því, að kaup-
endur blaðsins mundu finna alveg sérstaka
hvöt hjá sér til að greiða árgjaldið á réttum
tíma, eða því sem næst. Margir hafa gert
þetta, og meira að segja hafa sumir sent
hlaðinu viðbót, sem gjöf. Fyrir allt þetta
þakka eg innilega, og bið Guð að launa.
Það eru nú vinsamleg tilmæli mín, til
ykkar, sem ekki hafið ennþá greitt blað-
gjaldið, 5 krónur, að láta það ekki hregðast
úr þessu, því Ljósberinn getur alls ekki
haldið áfram að koma út með þessu verði,
ef kaupendur bregðast nú með að borga.
Nú er næg vinna og hátt kaup. Látið nú
Ljósberann njóta þess, sendið blaðgjaldið í
póstávísun, þið sem fjær búið, og þið, sem
innheimt er hjá, annað hvort af útsolumönn-
um úti um land, eða frá afgreiðslunni hér í
bænum, leggið 5 krónur til hliðar og hafið
þær til, þegar næst verður komið með kvitt-
un til ykkar. Það er mjög þreytandi að þurfa
að fara margar ferðir eftir einum 5 krónum,
og mjög hagalegt, þegar nær ómögulegt er
að fá nokkurn ungling til að fara með reikn-
inga.
Ef kaupendur Ljósberans sameinast um
það allir sem einn, að standa í skilum með
andvirði blaðsins, þá getur blaðið átt hjarta
framtíð, þó verðið sé ekki hærra. En út af
þessu má heldur ekki bregða.
Utgefandi.
Skríllur.

Hún: »Næsta ár höldum við
silfurbrúðkaup okkar-. \
Hanu: »Við skulum fresta því
um fimm ár og höldum þá minn-
ingardag þrjátíu-ára-stríðsins«.
A: »bið eruð víst oftast óvel-
komnir gestir, innheimtumenn-
irnir«.
B: »Og já, sumstaðar. Þó eru
líklega engir menn oftar heðnir
að korna aftur en einmitt við«.
Frú (hefur skoðað allar skyrtur,
sem til eru í búðinni): “Hafið
þér nú áreiðanlega ekki fleiri
skyrtur?«
Kaupmaður: »Eina hafið þér
ekki skoðað ennþá«-
Frúin: »Má ég fá að sjá hana?«
Kaupmaðurinn: »Ég vil nú síð-
ur sýna yður hana«.
Frúin: »bað er skrítið, að fá
ekki að sjá það sem til er«.
Kaupúnaðurinn: »Það er nefni--
lega nærskyrtan, sem ég er í«.
Brúðguminn (við prestinn í
veizlunni): »Gerið svo vel og
borðið prestur góður, þar til þér
springið. Við getum svo vel unt
yður þess«-
Ungfrú: »Viljið þér nú ekki
gera mér ofurlítinn greiða?«
Stúdent: »Jú, gjarnan. En hver
er liann?«
Ungfrúin: »Ilann er sá, að gift-
ast mér, til þess að vekja öfund
og gremju hjá öllum vinstúlkuin
mínum«.