Ljósberinn - 01.05.1941, Blaðsíða 15

L JÓSBERINN
91
Listin að segja nei.
Faðir einn, sem korninn var að andláti,
gaf ungum synii, sínum þessa áminningu,
margra annara: »Þú sikalt læra að segja
nei«. — Þessa áminningu föðurins mundi
drengurinn. Freistingarnar mættu, hojMim.
En hann mu.ndi eftir áminningu föður síns
og sagði nei. T. d. var hann eitt sinn ao
ganga tif kirkju með' móður sinni. Þá
mættu þau nokkrum drengjum, og einn
þeirra kallaði til hans:
»iKarl, viltu vera, með niður á bryggju
að fiska«.
»Ne-ei«, sagði Karl en dálítið. hikandi.
»Nei, náttúrl,ega — það' er synd, ekki
satt?«
»Það er synd að óihlýðnast móður sinni«,
svaraði Karl í ákvéðnum róm.
»Jæja, s,vo þú ætlar þá ekki að koma
með okkur«.
»Nei« — pg nú var svarið ákveðið. »Ég
fer ekki með ykkur að þessu. sinni. Ég fer
meði mömmu í kirkju«.
Vafalaust hafa félagar hans ósjálfrátt.
borið virðingu fyrir honum.,, því þeir gengu
burfu án þess að segja nokkuð. Karl hrað-
aði sér á eftir mömmu sinni, og náði henni
fljótlega; hún var komin spölkorn á und-
an, á meðan honum hafði dvalizt hjá
drengjunum. Karl var glaöur í bragði, því
hann fann, að hann hafð'i unnið mikinn
sigur. Og hann blessaði minningu, foður
síns.
Þannig fékk Karl æfing.u í því að segja
nei. En hann lærði líka að segja já. Þeg-
ar Gutfc rödd tal.aði til hans, þá sagöi, hann
já, og þegar hann svo gekk upp að altari
Drottins á fermingardaginin, þá sagði hann
já, oig var þeirri játningu trúr allt til
dauðadags. iVertu trrir, allt til dauðans,
þá mun mun ég gefa þér lífsins kórónu«.
Stuna vcrð á blnðlnu og: úð'ur, lnátt fyrir
alla verðliækkun. Látið Ljósberann njóta
l>ess, og- scndið borgun sem allra fyrst.

Hún kemur. þegar inni ég er að skrifa,
og ónijúkt fer með línið mér uin liáls.
Og fingur liennar liár mitt gregnum tifa.
Hún hreyfir bliið mín, stundum nokkuð frjáls.
I>á verð ég byrstm'. — Segi þó með sanni,
að sól, án licnnar, lýsti ei míinum ranni.
lírúða sinna sýnir hún mér prýði,
og scgir margt um fegurð lieirra og dáö.
Adð komu liennar hugmynd sériiver iiýði,
er hafði eg með löngu striti náð.
En liví skal sakast? — Hlátui' heunar betur
hljómar öllu, er skáldið kveðið gctur.
/
Að vanga mínum leggur liún loltka mjfika.
og Icitast við að fá sér »góð'an koss«.
Lg finn að nettir fingur kinnar strjúka.
Ilvað fæ ég unnið! bundinn slíkum kross's
En — hún er »geisli imbba« bjarti, blíði,
betri en lii'ós, og liverskyns tign lijá iýði.
(LAUSLEGA ÞÍTT ÚE ENSKU).
S. A.