Ljósberinn - 01.08.1941, Blaðsíða 2

122
LJÖSBERINN
Tómas Guðmundsson:
Heill þér Islamd, oáttjórð dcetra og sona
er elska þig og blessa jafnxm heitt!
Já, þú ert máðir allra vorra vona
og vorum tárum fékkst í gieði breytt.
Og borið oss sem böm frá fyrstu stundum
og breytt við okkur líkt og móðir góð.
1 faðmi þínurn oft vér glaðir undum
við óma fossa: sólrík vögguljóð.
Og þvi er von vér þetta launa viljmn
og »þreytum s!ceiðrið« fyrir móður jörð.
Því þótt hvm bceri — það við fuHlvel skiljum —
oss þrautir oft við frost og élin hörð.
Hún vildi krafta vora stæla og reyna
og veita okkúr þannig meiri dug.
En oft vér fengum uppbót vetrar meina
við ylinn vors, er lyftir vorum hug.
Vér elskum þig, með háa hamra sali
og hvitum silfurkranzi búin fjöll.
Vér elskum hverja lilíð og heiðardali,
með hljómdýpl fossa þinna og blómin öll.
Vér eislmm geisla hvem, er sólin sendir,
og signir krystal þína fögru brá.
Vér elskum sérhvern, sem þér hœrra berulir,
og sýna dugnað þér til gengis má.
En heitum þá að vinna þér og verja
og víkja aldrei skyldubrautum frá.
1 huga föstum sannan eið að' sverja:
þér sérhvað gott og fagurt rækta lvjá.
Að Ufa þér og láta sjást í verki,
þá löngun sem að birtir tunga vor:
Að bera fram til sigurs sœmdarmerki,
svo sólbjört verði þinncvr cefi spor.
(Heimilisblaðið, nóv. 1915).
Skrítlur
A öld tækninnar.
A. : »Hvert ert þú að flýta þér
svona mikið?«
B. : »Á veðlánaskrifstofuna. Ég veð-
setti rúmfötin okkar þar í morgun«.
A. : »Og ætlar þú nú að fara að út-
leysa þau svona. fljótt?«
B. : »Nei, nei. En ég vafði þeim
saman x svoddam flýti, að ég tók
ekki eftir því, að h,ún Emma litla
dóttir mín hefir verið innan I þeim!«
A. : »Ekkert er eins auðvelt og að
auðgast. Ég þekki þúsund leiðir til
þess«.
B. : »Já, en af þeim er ekki nema
ein leiðin heiðarleg«.
A. : »0g hver er hún?«
B. : »Já, ég hugsaði að þú mundir
ekki þekkja hana«.
Stofustúlkan: (við nýjan gest á
gistihúsi): »Hvenær á að vekja yður
á morgnana,?«
Gesturinn: »Klukkan ótta, og helzt
með góðum kossi, gæzkan mln«.
Stúlkan: »Jæja, ég skal segja burð-
arkarlinum frá því«.
Hjón nokkur voru að leita sér að
bústað uppi í sveit. Loks fundu þau.
hús, sem stóð á mjög fögrum stað.
sútsýnið héðan. er undursarnlegt.
Pað gerir mig alveg orðlausa«, sagði
konan.
»Þá kaupi ég þetta hús undir eins«,
sagði maðurinn.