Ljósberinn - 01.10.1941, Blaðsíða 17

LJ ÖSBERINN
157
Fann hann þar Arnbjörn prest og talaði
við hann. Réðu þeir það, að Snorri gekk
í kjallarann, er var undir loftinu þar í
húsunum. Þeir Gizur fóru að leita Snorra
þar um húsin. Þá fann Gizur Arnbjörn
prest og spurði hvar Snorri væri. Hann
kvaðst. eigi vita. Gizur kvaðst þá eigi sætt-
ast mega, ef þeir fyndist eigi. Prestur kvað
vera mega, að hann fyndist, ef honum væri
griðum heitið. Eftir það urðu þeir varir
við, hvar Snorri var, og gengu þeir í kjall-
arann, Magnús Marðarson, Símon knútur,
Árni beiskur, Þorsteinn Guðnason og Þór-
arinn Ásgrímsson. Símcin knútur bað Árna
höggva hann. »Eigi skal höggva«, sagði
Snorri, »H.ögg þú«, sagði Símon. »Eigi skal
höggva«, sagði Snorri. Eftir það veitti Árni
honum banasár, og báðir þeir Þorsteinn
unnu á honum«.
Þannig er frásögnin um víg Snorra.
Merkast ritverka Snorra er Heims-
kringla eða Noregs’konunga sögur. Er það
mikið verk og glæsilegt og frægt um all-
an heim. Heimskringla verður í hinni nýju
úfgáfu af Fornritunum og verður þrjú stór
bindi. Fyrsta bindið kom í bókaverzlanir
23. september.
Snorra Edda er annað rit hans, en það
er skáldskaparfræði eða einskonar kennslu-
bók í skáldsap.
Og loks eru nú fræðimenn að verða sam-
mála um, að Snorri muni vera höfundur
Egilssögu Skallagrímssonar, enda er hún
rituð af mestri snilld allra Islendingasagn-
anna.
Th, A.
Sunnudagaskóli
kristniboösfélaganna hóf starf sitt sunnudag-
inn 28. sept. 1 samkomuhúsi félaganna »Betaníu«
við Laufásveg.
Þangað eru ö.ll börn velkomin kl. 3 á hverj-
um sunnudegi.
Foreldrar! Minnist orða Frelsarans: »Látið
börnin til mín koma, og bannið þeim það ekki,
þvl slíkra er Guðsríkið«,
Pétur mikliogfátæki bóndinn
Þegar Pétur mikli sat að ríkjum í Rúss-
landi, var fátækur en ráðvandur bóndi,
sem hét Theodór, í þorpi einu skammt frá
Pétursborg. Hann hafði þegar eignast þrjú
böirn, sem öll voru hraust og efnileg, þeg-
ar kona hans, Lódiska ól tvíbura, pilt og
stúlku. Þótt hann væri fátækur, þótti hon-
um þó vænt um þessa guðsgjöf, og treysti
því, að hann, sem fæðir fugla loftsins,
myndi líka gefa sér brauð handa börnum
sínum. En hann var áhyggjufullur út af
því., hvar hann ætti að fá nógu marga
skírnarvotta; að sönnu hafði hann tvo, sem
sé einn uppgjafahermann og tengdamóð-
ur sína; en hann var í vandræðum með
hinn þriðja, því að hinir bændurnir í þorp-
inu þóttust yfir hann hafnir, af því að
hann var fátækur, og of góðir til, að halda
börnum hans undir skírn.
Þá bar svo við eitthvert kveld, að staf-
karl kom inn í kofa hans, og beiddi hann
að gefa sér brauðbita og vatn að drekka.
Hann sagðist vera yfirkominn af þreytu,
en bæði hefði herramaðurinn og eins, bænd-
urnir í þorpinu úthýst sér, og rékið sig
burt með harðri hendi. Theodór svaraði:
»Það skal ég í sannleika ekki gera; vertu
velkominn í mín hús, því að þú .kemur,
eins og þú værir kallaður. Ég þekki á það,
hve harðbrjósta og hrokafullir íbúar þessa
þorps eru; en Jiér skal fara vel um þig.
Þú skalt ekki drekka vatn, heldur öl, því
að heimili mínuhefur viljað til mikið happ,
með því að Drottni hefur þóknast, að láta
konu mína ala tvíbura, pilt og stúlku«.
»Lofaðu mér að sjá börnin«, sagði föfu-
maðurinn; »því að ég þykist geta sagt
mönnum örlög sín«.
Theodór sótti nú tvíburana, og sýndi
hbnum þá. Þá mælti förumaður:
»Ei! það eru. falleg börn; ég sé undir
eins á þeim, að þau munu verða Iánsöm«.
»Mæl þú manna heilasturk svaraði fað-
irinn., og varð glaður við; síðan sagði hann:
»Nú skulum við borða og drekka og síð-