Ljósberinn - 01.12.1941, Blaðsíða 7

LJ ÓSBERI NN
m
ekki vera að |>ví að lýsa henni |>essari
háiídimrnu geil, seni er svona full af
öllu mögulegu, dauðu og lifandi og auk
|)ess af hita og lykl eða lyktum ef tii
væri fleirtala af því orði — því að þá
fer allur »dagurinn« í það. Svo komuni
við á Via dolorosa. Við erum án þess
að vita af komnir á krossferilinn! En
dr. Schmidt lætur dæluna ganga. Hér
eru 9 fet eða 15 fet niður á þá jörð,
sem Frelsarinn gekk á o. s. frv. Hann
sér ekkert annað en foruleifar og það er
bezt að ganga þessa leið með einhverj-
um öðrum og í betra uæði. Eu þó stans-
ar hann alit í einu og segir: »Hér var
múrinn forni og hér eruin við sennilega
á hinuni forna grunni«. Hér var þá far-
ið út úr borginni forðum. Og orð Hebrea-
bréfsins standa allt í einu eins og letr-
uð fyrir augum mínum: Þess vegna leið
og Jesús fyrir utan hliðið, til þess að
hann heigaði lýðinn með l>lóði sínu.
Gönguin því til hans út fyrir herbúðirn-
ar og berum vanvirðu hans — — — —.
Hingað verðum við að koma aftur.
Við göngum nú dálítinn sveig, því að
rústir hal'a lokað ieiðinui, en hér er
Grafarkirkjan mikla rétt hjá. Og nú höf-
úm við fengið yfirvaldaleyfi til að skoða
hana á morgun. Húu er annars lokuð
sakir viðgerðar, enda fátt um ferðamenn.
Hún er eitt aðaltakmark allrar ferðar-
innar hingað suður, og ósjálfrátt er eins
og titringur fari uin mann, við að standa
hér fast við hana, fast við Golgata og
gröf Krists-
En dr. Schmidt er kunnugur og hann
fer um dyr og smugur, og áður eu við
vitum af er hann kominn með okkur
upp á þak Grafarkirkjunnar, elzta hlut-
aus, þar sem kapella heilagrar Heleuu er
undir. En Heleua var móðir Konstantín-
usar mikla, keisara, og segir 9agan, að
hún færi hingað pílagrímsferð og fyndi
kross Krists einmitt á þessum stað niðri
í jarðsprungu, hulinn möl og grjóti.
Hér er einnkennilegt um að litast, ekki
Skríiðganga í Via dolorosa.
líkt því að við værúm uppi á húsþaki.
Hér er nokkurskonar torg, steinlagt og
fullt af allskonar rústum og mannvirkjum.
Hingað og þangað eru leifar af súlum
og bogum, sem dr. Schmidt segir að sé
frá dögum krossferðanna. Hér hafa þá
verið kapellur og ýmsar vistarverur, hæli
og sjúkrahús handa pílagrímum. Hér hefir
blóðrásin verið ör við hjarta kristninnar.
Og enn er hér líf á þessu þaki. Við
göngum ekki aðeins uni rústir hins forna,
heldur líka um mannabústaði, ofur lága
og litla leirkofa, eins og ég hef séð á
myndum af leirhreysum svertingja í Af-
ríku, allavega í laginu, hnoðaða upp án
nokkurs skipulags, bakaða í sól og hita.
Þetta var undarlegt ferðalag. Og yfir
þetta allt risu liin völdugu hvolfþök
kirkjunnar miklu, sem við eigum að
fá að sjá á morgun. Það er eins og við
séum í einhverju fjallsskarði, gerðu af
höndum margra kynslóða, iðandi af lífi
aldanna.
Og allt í einu heyrum við eitthvert
söngl. Það kemur ofan að, úr »klettun-