Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 6

Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 6
LJÖSBERINN ÍH) fór svo vel um mig á »fyrsta plássi« og það var svo margt að sjá, því að við fór- um inn á hverja vík og hvern fjörð á leiö- inni, að Loðmundarfirði undanskildum, og stundum var jafnvel farið til baka aftur. Hann var stundum ekki alveg alls- gáður skipstjórinn, og gléynídi þá kannske einhverri víkinni, þar sem hann hafði átl að skila vöruslatta. Og það var þá ekki- jneiri asi á honum en það, þegar hann rankaði við sér, að hann sneri dallinum við og fór til haka aftur, vörurnar urðu að komast á sinn stað. ()g á sunuim höfn- unum átti hann kunningja, og fór þá ým- isl í land sjálfur til að heimsækja þá, eða bauð þeim um horð og' gerði þeim veizl- rir. Var þá ekkert um það hugsað, hvað leið afgreiðslu skipsins. Það tók ef til vil! ekki neina einn eða tvo klukkutíma að losa vörurnar, en um hrottför skipsins var það látið ráða, hvað skipstjóra var vel fagnað í landi, eða hve lengi veizlur hans stóðu um borð í »Mjölni«. Mér líkaði þetta vel, eins og áður segir, og mér lá ekkert á. fig var námfús á þeim árum og ég lærði mikið í landafræði á þessu ferðalagi. Það er hæði nauðsynlegi ög gaman að þekkja. landið sitt sem bezt, og auðvitað er fróð- legra að kynnast því »á landi« en »af sjó«. Þó er það síðara ákaflega fróðlegt Jíka, og ég kynntist í þessu ferðalagi allvel ströndinni allri frá Seyðisfirði til E.yja- fjarðar, og eitthvað var nýstárlegt og fróð- legt að sjá á hverjum stað. Mig hefði lang- að til að segja ykkur frá því öllu sam- an, en það er ekki rúm fyrir svo langt mál í Ljósberanum, svo að ég verð að halda aftur af mér. I þessari ferð var aðeins einn farþegi auk mín. Það var Englendingur, ákaflega feitur en fótalaus, — hann hafði misst háða fæturna í umferðaslysi í Lundúnum. Ilonum var eitthvað erfitt um andardrátt, svo að hann vildi ekki sofa í sínurn klefa, — hahn sagðist ekki »ná andanum« í þrengslunum þar. — enda voru klefarnir þröngir — og' lét búa um sig á bekk í horðsalnum og svaf þar á nóttunni. Hann gekk á tveimur tréstaurum, sem hahn spennti við stúfana. með ólum upp um læri og mitti sér. Á kvöldin, þegar hann háttaði, var hann vanur að losa sig við stautana og fleygja þeim með formæling- um á horðið. Mér þótti þetta hálf óhugn- anlegt og sjálfur var karlinn í alla staði ótútlegur og leiðinlegur. Þó gat ég ekki að mér gert að hlæja að honum stund- um. Ilann var áþaflega geðillur, kenjótt- ur og keipóttur, einkum á morgnana, áð- ur en hann komst á fætur. Þernan, sem gekk um heina í káetunni, átti þá ekki upp á pallhorðið hjá honurn, því að hann vildi láta hana snúast eins .og snældu í kringum sig. Hún hafði auðvitað ijðru ao sinna, og var éf til vill ekki við því bú- in að anza honum allt af »alveg upp á stundina« þegar hann hringdi á hana. Tók hann þá stundum annan Jrvorn fótstaut- inn á ‘borðinu, og veifaði vígalega yfir höfði sér, þrumandi ókvæðisorðog skamm- ir, með hvíldum þó, því að þegar hann komst í þennan ofsa, náði hann ekki and- anum og fórþá að stynja og mása. Stúllt- an var ekkert lirædd við hann, á meðan hann var í rúminu, því að þá var hann ósjálfbjarga og »Öskaðlegur«, ef hún að- eins kom ekki það nálægt að liann næði til hennar ineð fótar-stautinn. En þegar honum líkaði ekki eitthvað, sem hún hafði l'ært honunj, og hann náði ekki til henn- ar með stautmim, gerði hann sér hæ>gt uiu hönd og fleygði stautnum á eftir henni. Hún slapp allt af ómeidd út og tók þessu öllu með jafnaðargeði og hlæjandi. T5n þessi leikur var endurtekinn á hverjum morgni og byrjaði venjulega með háð- rifrildi út af því, að hann vildi láta þeni- una hjálpa sér til að spenna á sig staut- ana, en því neitaði hún allt al'. Var hann þá vanur að grenja á mig eða skipa þern- unni að sakja mig, ef ég væri uppi, lil þess að hjálpa sér. Mér var hálf illa við það, en gerði það þó, — og við mig vildi karlinn vera góður. Ég hafði lært, ofur-

x

Ljósberinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósberinn
https://timarit.is/publication/362

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.