Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 12

Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 12
96 i } LJÖSBERINN af færðí frúiil hennl eítthvað tíl að gleðja húná, — heldttr fyfir þá innílegu hlýjtn Séhi hön fanil að stafáði áf hénni. Htínni datt stundum í hug: »Hún gætí ekki vér- ið betri við mig, þó að hún væri mamma mín, hún nafna«, — en frúin hafði stung- ið upp á því, að Dídí kallaði hana >>nöfnu.< því að hún hét Sigríður, eins og Dídí. Pá var það eitt kvöld, þegar Jón, i'aðir Dídí, kemur heim frá vinnu, að fyrir hon- urn liggja skilaboð frá Halldóri Guð- mundssyni skipstjóra á Bakkastíg um að skreppa vestur eftir tíl viðtals um kvöld- Íð, ef liann hefði ekki öðru að siiina, Jón vissi fyrst ekki hvaðan á sig stóð veðrið. Hann þekkti engan Halidór skip- stjóra og honum hafði aldrei til hugar komið að ráða sig á togara. Hann var hreinræktaður landkrabbi, þó að hann væri Reykvíkingur í húð og hár. 1 eilt einasta sinn hafði hann komið út á sjó á æfinni. Hann hafði þurft að skreppa upp á Akranes og farið með flóabátnum. Og hann hafði þá heitið því hátt og í hljóði, að hann skyldi aldrei stíga fæti á skipsfjöl oftar, — hann hafði orðið svona herfilega sjóveikur. Hann var að velta þessu fyrir sér, með- an hann var að bjástra við að kveikja upp í ofninum. En allt í einu var sem eldingu slæi niður í kollinn á honum. »Nú — þetta er auðvitað skipstjórinn, maður frúarinnar, sem allt af er að heim- sækja hana Dídí«, — sagði Jón við sjálf- an sig og upphátt, — — honum fannst hann verða máttlaus í hnjáliðunum. Hann vissi, hvað þau vildu honum, þessi ríku hjón, — þau vildu taka Dídí frá honum! En það skyldi aldrei verða. Dídí var barn- ið hans. Og nú var hann einmitt búinn að hugsa það alveg út í æsar, hvernig hann ætlaði að taka á móti henni, þegar hún kæmi heim af spítalanum, elsku, litla stúlkan hans, sem hann hafði vanrækt alla tíð. Nú ætlaði hann að reyna að bæta fyrir það, — hann ætlaði að vera góður við Dídí, hann átti dálitla — ja, allveru- lega upphæð í bankanum, og Dídí skyldi ekkert skorta. Hailrt ætlaði að lofa henni að kosta tiheins og hértní sýndlst, tll þess að gera heimilið þeirra vistlegt; — og hann hlakkaði til þess eins og drengur, þegat allt væri komið í lag hjá þeim: hvað þeim skyldi líða vel saman, honum og elsku litlu stúlkunni hans. Þegar hann var búinn að fá sér bita. rakaði hann sig og þvoði kirfilega og fór í sparifötin. Jón var gjörvilegur maður og ásjálegur, þegar hann var uppábúinn, - það var þá helzt að, að hann var háll' vandræðalegur í Sparifötunum, vegna þes^ hve sjaldan hann fór í þau. Hugurínn fumaði ekki nema eina hugs un: »Þau ætla að taka hana Dídí fíá- mér, þessi ríku hjón« — og þessi setning hljóm- aði fyrir eyrum hans látlaust, — þangað til hann kom út á götuna, út í frostið og kuldann. Þá var eins og hann áttaði sig og nýjum spurningum skaut upp í huga hans: »En hvað segir Dídí? Myndi henni ekki líða margfáít betur hjá þessum ríku lijónum, heldur en að þurfa að kúldrast í kjallaranum hjá mér? Er það ekki ilh* gert við hana, að aftra því að hún geL fengið gott uppeldi og menntun, í alH nægtum hjá góðu fólki?«,Þv-í að Jón þóti ist viss um það, að frú Sigríður væri stórf brotin gæðakona. Dídí hafði rnikið talad um hana, og' einu sinni hafði Jón rekist á hana hjá Dídí, þegar hann kom í heim- sókn á spítalann, og honum hafði litist mæta vel á konuna. Hann átti í baráttu á leiðinni vestur á Bakkastíg. En þegar hann kom að hús- inu, þar sem skipstjórinn átti heima, vár hann búinn að taka ákvörðun um það, hvernig hann ætlaði að svará hjónunum, — þ. e. a. s. ef þetta væri nú rétl tilgáta, að þau viklu taka Dídí. Hann ætlaði acf vera alveg hlutlaus, og lofa Dídí sjálfvi að ráða fram úr þessu! Eí hún vildi fara til hjónanna, ætlaði hann að gefa það eft- ir, það var sárt, en hann langaði til

x

Ljósberinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósberinn
https://timarit.is/publication/362

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.