Ljósberinn - 01.07.1942, Síða 14

98
LJOSBERINN
r
I idrum jarðar
Saga fiá kolanámum í Norður-Frakklandi
eftir W. HENCK.
1. kap.
Árásin.
Audrés lilli Clement var 12 ára. Faðir
hans var dáinn fyrir þrem vikum. En nú
varð drengurinn, sem að þessu hafði átt
lieima í París, þar sem faðir lians lifði
af því að smíða leikföng, að takast ferð
á hendur lil námuhéraðanna í Norður-
Frakklandi, en þar bjó föðurJrróðir hans,
Charles að nafni, Hafði hann skrifáð
Anclrési og lofað að annast hann, og út-
vega honum námudrengsstarf í kolanám-
um í Norður-Frakklandi.
Andrés hafði lagt af stað strax eftir
dauða föður síns. Hann varð að fara fót-
gangandi alla leið, sumpart af því að hann
hafði ekki erft nógu mikla peninga eft-
ir föður sinn, til þess að geta keypt járn-
Jjrautarmiða, og sumpart af því að hann
langaði til að eiga nokkra aura, þegar
hann kæmi tiJ föðurbróður síns.
Hann liafði tekið leirflautuna sína með
sér í ferðina. Hann spilaði á hana í þorp-
unum, sem hann átti leið um og aflaði
sér á þann hátt bæði fæðis og ofurJítilla
vasapeninga.
Hann hafði eignast kátan félaga á leiö-
inni. Það var stór hundur. Hafði Andrés
fundið hann þar sem hann lá með bJóðg-
an fót, af því að hann hafði orðiö undir
hjóli. Batt Andrés því urn fótinn og hjúkr-
aði vesiings hundinum, og var hann nú
orðinn albata. Slóst nú hundurinn í för
með honum, en Andrés kallaði hann
Lappa. Var Lappi bæði margfróður
luindur og vitur og gat leikið hinar vanda-
sömustu listir. og varð hann því Andrési
hæði til g'agns og' g'leði.
Fyrir þrem dögum hafði leið þeirra fé-
laga legið um stórt þorp. Höfðu þeir afl-
að sér þar dálaglegra skildinga með lisl-
um sínum og íþróttum, og það var því
bjart yfir framtíðinni í liuga Andrésar.
eftir því sem á leið ferðalagið og hann
nálgaðist ákvörðunarstaðinn. Tók nú að
kvelda þennan dag og voru félagarnir
komnir í námunda við stærðar slróg, sem
þeir urðu að fara í gegnum. Þetta var
fremur skug'galegt útlit, en Andrés kom
ekki tii hugar að nokkrar hættur kynnu
að bíða þeirra að balti hinna gildvöxnu
trjábola. Hann gekk því rólegur leiðar
sinnar og Lappi hoppáði og lék sér við
hlið lians. Allt í einu nam hann staðar. Það
var bugða á veginum, sem tók fyrir útsýn-
ið fram á leið, en aftur á rnóti heyrði hann
greinilega lrrópað á hjálp.
Hann hugsaði sig um augnablik, en svo
stökk hann af stað í hendings kasti ef
verða mætti að hann gæti hjálpað þeim,
er væri þarna í nauðum staddur. Þegar
hann var kominn fram hjá bugðunni á
veginum, tók Lappi til að gelta ákaflega.
Sá Andrés þá tvö ruddamenni, sem höfðu
stöðvað ungan mann á reiðhjóli, og voru
að ræna hann. Þegar þessir náungar
heyrðu gjammið í Lappa, Iitu þeir upp,
en við það gafst piltinum tækifæri til þess
að stökltva á bak hjólinu, og þjóta brott
í Joftinu. En ræningjarnir störðu lreift-
þrungnum augum á eftir flóttamannin-