Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 23

Ljósberinn - 01.07.1942, Blaðsíða 23
IíJÖ'SBERINN 107' liurð á hvérri hæð. Uppi á búr|)akinu \ar vélfræðingur að eudahæta eitthvað hring- uui, sem burðarstrengirnir voru festir í. IVeir menn aðrir, ineð skrítnar og þykk- ;ir leðurhúfur stóðu og horfðu á þetta. i fvor um sií> hafði námulampa, sent hékk 1 ieðurbelti, sem þeir höfðu um mittið. Vndrés kannaðist \ ið Jampa þessa af "íyndurn, sem hann hafði séð. Drengur- Uin undraðist það, með hve mikilli lotn- "igu Torsin heilsaði mönnum þessum. »Þetta er yfirverkfræðingurinn og véi- ii’æðingar«, mælti Torsin í hálfum hljóð- uin. En Andrés kom in'átt auga á vélfræð- "'g, sem stóð við dyrnar á herhergi, þar sem voidug gufuvél, grænmáluð, ljómaði e»ns og skyggt stál. f sama bili heyrðust "lörg sterk bjöllumerki hvert á cftir öðru. Vélfræðingur færði uú til handföngin á "Okkriun stöngum, hin mikla vél tók tiJ aö starfa. og það kom vindkviðu-dynur frá ekiu stóra blakltarhjólinu uppi undir þak- inu. »Nú kemur sendiug að neðan«, mælti iorsin útskýrandi, og pilturinn starði eft- "’VæntingarfuHum augum niður í djúpið. Það var ekki löng hið. Mínútu síðar "'átti greina þakið á annari lyftu í gjáár- op’inu. Hægt og rólega kom hún upp. Það heyrðust nokkur haleaslög og smellir af hökum,'sem gripu inn í járngróp, og þetta "úrtröll nam staðar. I hverri næð voru nokkrir smávagnar fullir af ltolum. HurrV ""um var fljótlega hrundið upp, vagu- "i’nir teknir út, og nú fóru þessir tveir "tenn með leðurhúfurnar inn í aðra lyft- "na, og hurðunum var skellt aftur á eftir I^ini. Aftur heyrðust bjöllumerkin, og nú lór lyftukassinn, eins og voðalega stór 'ánfugl niður í undirdjúpin, með sarg- 'iljóði og járnnúningi. Eitt augnablik var *1aigt að greina bjarmann frá beltislömp- L"n mannanna, en svo hurfu þeir. Það var C1"ungis hinn murrandi kliður í blökk- "mi, og agnar-titringur í vírstrengjunum, Sem sýndi að lyftan var stöðugt á niður- ioið. En það var ekki liðin nema rösk mín- úta þegar bjöllumerkin heyrðust aftur. »Nú eru þeir komnir niðuj’, þetla eru - næst-neðstu göngin, 580 metra«. Drengurinn gat ekki haft augun af þessu jnyrkursvarta djúpi. »Eu ef ejnhver vírstrengurinn hrykki nú í sundur?« Þá sagði Torsin honum frá hinum marg háttuðu öryggisútbúnaði, sem þarna væri. »En ef allt um þrýtur«, mælti hann, »eru það stigarnir í loftgjánni. Þá leið má allt af komasl, ef hregst með flutninginn þessa leiðina. En ég gef ekki mikið fyrir skinn- ' ið, sem eflir kann að verða á fingrunum, ;ið ferðinni lokinni. Stigarnir eru meira en 100, sem upp þarf að ltlifra. Það er enn margt, sem ég gæti sýnt þér, eins <jg t. d. lampasalinn, þar sem allir hinir tölusettu öryggislampar eru. En nú hefi ég ekki lengur tíma. Vertu nú sæll og‘ heilsaðu Clemeut«. Þegar Andrés gekk heim til námuþorps- ins, stútfullur af umhugsuninni um allt það, sem hann hafði séð, tólc hann fyrst eftir því, að hendur hans báru þess óræk- ar menjar, að hann hafði komið í lyftu- vélahúsið, en honuni fannst hann vaxa af þessu, og hégómagirni hans var dillað. Það var eins og hann hefði fengið á sig eins konar stimpii, eða aðalsmerki um það, að þarna ætti hann heima, og að námugímaldið vildi við hann kannast. Frh. T dýragarðinum í Lundúnum var skjald- baka, sem var álitin vera -100 ára gömui. Var hún frá Gaíapagos-eyjunum. A sín- um iieztu dögum át hún grænmeti á við kú! f heiminum em til um 280 teg. af öpum. Frímerki voru fyrst gerð á Englandi og notuð á hréf í fyrsta sinn 6. maí árið 1840. Islendingar hyrjuðu að nota frímerki árið 187.3.

x

Ljósberinn

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Ljósberinn
https://timarit.is/publication/362

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.