Ljósberinn - 01.07.1942, Síða 32

116
LJÖSBERINN
hið mikla undur. Þegar hindið var tekið
frá aúgunum, þá sá hún glögg't. Það var
undursamleg stund. Drengurinn stóð hjá
rúmi sínu enn þá gagnteknari en hún
sjálf. Nú var hann orðinn alheill í fæt-
inum.
»Nú skulum viö fara heim til mömmu«,
sagði hann allur ljðmandi af fögnuði. »Nú
get ég gengið og þíí getur séð. Nú skul-
um við segja öllum frá Jesú-lækninum,
sem læknaði okkur að heilu.
fíin fyrirhugaða
Hallgrímskirkja í
Reykjavík.
»Já, barn, það skulum við gera. Jesú-
læknirinn hefir gert dásamlega hluti. Við
skulum fara heim og segja frá gæzku
hans«.
Kaupmaður: »Ég retla að biðja yðuv að gera
mér þíi ánœgju, að heimsækja mig á laugardags-
kvöldið. Klukkan 7 byrjar hún. dóttir min aö
leika ö hljóðfreri og klukkan 8 verður borðhald«.
Kunninginn: »Ég þakka yður krerlega fyrir.
Ég' skal koma s.tundvíslega kl. 8«.