Ljósberinn - 01.02.1944, Blaðsíða 22

22
an heim í sauðabyrgið á herðum sér með
mikilli gleði og englar Guðs samfögnuðu
honum.
/ \
Þá lagði liinn ungi maður kverið frá
sér hljóður og innilega klökkur, kraup
á kné og játaði syndir sínar fyrir Guði.
Ó, hve hann hafði gengið á glapstigum!
En þá sýndi andi Guðs' lionum kær-
leika Krists og hið fullkomna endurlausn-
arverk hans:
„Hver sauður er hirðinum hjartakær,
sem heiman að aldrci fer;
en hinn er þó æ hans hjarta nær, '
sem hrjáður og týndur er:
liann leggur í sölur líf og hlóð
að lcita hann uppi á háskaslóð“.
Þá lofaði hinn ungi maður Krist fyrir
kærleika lians og veitti lionum viðtöku,
sem frelsara sínum. Nú var honum þörf
á lionum; það hafði liann ekki séð fyrri.
Nú var honum gefinn réttur til að verða
barn Guðs (Jóh. 1, 12); nú öðlaðist hann
eilífa lífið fyrir Drottin Jesúm Krist; nú
trúði liann á Drottin Jesúm sér til hjálp-
ræðis. Nú varð gleði á himnum með engl-
um Guðs, af því að týndur sauður var
fundinn. Þá rættist það sem stendur í
síðasta versinu í söngnum hans Sankeys:
„Og loks cr lmnn sauðinn' hcimtan heim
á herðum sér glaður ber,
þá samfagna englar Guðs í geim:
„Hinn glataði fundinn er!“
þá ómar af himinharpna klið
sem hljómþungum margra vatna nið“.
Vinur minn, þú, sem fer villur vegar.
Jesús er líka að leita að þér í dag. Hann
þekkir villuráf þitt og misgjörðir þínar.
Þú getur ekki sagt frá neinu, sem hann
þekkir ekki. En samt segir hann: „Kom-
ið til mín!“ (Matt. 11,\28) og: „þann,
sem til mín kemur mun ég alls ekki burt
reka“. (Jóh. 6, 37).
LJÓSBERINN
Hvar áttu heima?
Eftir gömlu kvœöi.
EKKIR þú herra Rusta, hann bjó í
Nöldurgötu. Hann var sínöldrandi og ó-
ánægður með allt og alla. Ef súldarveð-
ur-var og þoka, þá möglaði liann um það.
Væri sólskin og liiti, þá var honum það
ekki heldur að skapi. Aldrei var matur-
inn eins og hann vildi liafa hann, brauð-
ið var þurrt og hart, eggið fúlt og kjötið
aldrei nógu meyrt. Ekkert var eins og
það átti að vera lionum til handa. Verst
af öllu var þó það, að konan og börnin
þeirra fetuðu í fótspor lians. Þau nöldr-
uðu öll saman.
En nú gerðist undur mikið. Rusti sást
á gangi á götunni glaður og ánægður.
Hann var jafn brosandi og blíður, livort
heldur það var regn eða sólskin, kalt eða
heitt í veðri. Iíann var svo ljúfur í bragði,
að menn dir^ðust að spyrja hvernig á þess-
ari breytingu stæði. Þá svaraði Rusti:
„Nú er ég fluttur og á nú góða daga.
Ég komst að því, að það var óhollt að búa
í Nöldurgötu. Þess vegna flutti ég yfir
í Þakkarstræti. Þar er gott að búa, því
máttu trúa“. Og síðan sagði hann:
„Ég vildi óska, að allir sem eru nöld-
ursamir og fýlulegir og gleðivana, vildu
flytja yfir í Þakkarstrætið eins og ég“.
Mia Hallesby.
Þú ert týndur, þér er þörf á frelsara.
Jesús einn getur frelsað þig, varðveitt þig
og borið þig lxeim í byrgið. Far þú að orði
hans, eins og þessi ungi maður, þá verð-
ur þér eftir orði lians. (Lúk. 1, 38).
Sá fær allt, sem trúna hefur.
B. J.