Ljósberinn - 01.03.1946, Side 3

^tsúj íí^ti: íeyftá bösnuitum aÍ
t’.oma tit ntín cö bo.m\t> >íint faí ik1íi>
yÍOý5Uk°”^-y-r-^
BLÓMKERFI ÚR BLÓMAGARÐl GUÐS
Reykjavík, marz 1946
3. tölublað
argangur
„Af því að hann heldur í mig dauðahaldi,
þa frelsa ég hann; ég hjarga honum, af því
a3 hann þekkir nafn mitt.
Ákalli hann mig, þá hænheyri ég hann;
ég er hjá honurn í neyðinni; ég frelsa hann
og gjöri hann vegsamlegan; ég seð hann m ‘ð
fjöld lífdaga, og læt hann sjá hjálpræði mitt“.
Sálm. 91, 14—16.
Þetta er niðurlagið á 91. sálmi Davíðs.
^að eru tveir, sem tala í þeim sálmi. í
fyrstu (13) versunum talar sálmaskáld-
ið liuggunarorð til hins guðhrædda manns,
en í niðurlaginu talar Guð sjálfur.
Það er eins og Guð sitji á liástóli sín-
um á liimni uppi og hlusti á huggunar-
orðin, sem þjónninn hans mælir, og taki
ioks til máls og segi sitt amen við því,
sem þjónninn hans hefir sagt.
Eg vil nú líkja þessum orðum Guðs
við blómkerfi, hvert blóm í því kerfi er
fyrirheit Guðs.
Ef einhver bindur blómkerfi, þá setur
liann þau saman hvert með sínum lit:
f*lá, hvít, rauð og gul á grænum blaða-
Sfunni. Eins setur guð sín fyrirheit sam-
an og úr þeim verður óviðjafnanlega
fagurt blómkerfi.
Blómin í þessu kerfi eru gagnólík
hvort öðru, líkt og blómin á jörðu, sem
liann liefir skapað. Þau standa saman,
skýla livort öðru og mynda eina lieild
öll til samans, svo að við verðum alveg
undrandi af því að sjá svona margbreytta
dýrð saman komna á einum stað.
Heyrum nú livað Guð segir: „Af því
að hann heldur í mig dauðalialdi, þá
frelsa ég hann.
Kristindómurinn birtist í mörgum
myndum. Heilög ritning er auðug að
orðtökum. Hér kallar liún það að lialda
dauðahaldi í Drottinn, ef einhver gefur
sig að honum af allri sál. Það gerði Jakob
í næturglímu sinni við Guð, er hann
sagði:
„Ég sleppi þér ekki, fyrr en þú blessar
mig“. Það gjörði kanverska konan þegar
hún kom til hans fyrir liönd dóttur sinn-
ar. Það gjörði ræninginn á krossinum,
þegar liann bað Jesúm að minnast sín.
Hver sem er barn Guðs, getur farið eins
að: haldið dauðahaldi í Drottinn með
bæn sinni, vitandi víst, að liann getur
ekki hjálpað sér sjálfur. Guð segir: „Ég
frelsa hann“. Þann, serii þetta gjörir,
/