Ljósberinn - 01.03.1946, Síða 6

46
LJÓ SBERINN
MEI-HWA
Rísakrarnir lágu baSaðir í geisluni
morgunsólarinnar, þegar bóndinn Tsing-
sliui-gó kom út. Hann þreif langa burS-
arstöng og hraSaSi sér aS festa djúpa
körfu viS livorn enda hennar.
„Ertu tilbúin, Mei-hwa?“ kallaSi hann.
„Já“, svaraSi lítil stúlka, sem í sama
bili kom út í dyrnar og leiddi viS hliS
sér bróSur sinn, sem var enn minni en
hún sjálf. —
Pabbi læsti dyrunum, stakk lykliuum
í vasa sinn, lyfti börnunum sitt í hvora
körfu, setti liægri öxl undir burSarstöng-
ina miSja og hélt af staS. Hann hafSi
alltaf orSiS aS hafa þau meS sér út á
akurinn, síSan mamma þeirra dó. Svona
hafSi hann oft boriS þau áSur, litlu syst
kinin. Þau lilóu hvort til annars, þegar
körfurnar dingluSu fram og aftur, eSa
sveifluSust léttilega upp og niSur, und-
an fjaSurmagni stangarinnar. Samt voru
þau hálf hrædd, þegar pabbi gekk eftir
mjóum flóSgörSunum, milli rísakranna,
sem nú voru undir vatni. Ef hann dytti
mundu þau steypast á höfuSiS ofan í
vatniS og leSjuna. En pabbi hafSi aldrei
dottiS meS þau. Þau voru viss um aS
hann gat ekki dottiS, — þegar hann bar
þau.
Mei-hwa horfSi á háu, rauSbrúnu liæS-
irnar beggja megin dalsins, en þar voru
ótal rísakrar, afgirtir meS lágum flóð-
görðum.
„Hvar er Fú-loh-þorp, pabbi?“
„Fyrir handan fjallið, barnið mitt“.
„Er það stórt þorp?“
„Það er stór bær, með tíu sinnum tíu
þúsundir íbúa. Ef til vill fer þú þangaS
einhverntíma, í stúlknaskóla kristniboðs-
ins“.
„Nei, pabbi, ég vil ekki fara frá þér“.
Þau voru nú komin á akurinn. Pabbi
setti körfurnar gætilega niður, en börn-
in veltu þeim á hliðina og skriðu út úr.
Hann fór að vinna á akrinum. Mei-hwa
settist á flóðgarðinn og liorfði á liann,
en litli bróðir veiddi á færi smákrabba,
sem nóg var um þarna í vatninu.
„Hvað ætlarðu að gera í dag, pabbi?“
„Planta rísinn. Sérðu ekki að nágrann-
ar okkar eru langt komnir með að planta.
Rísplönturnar mínar eru orðnar svo stór-
ar, að nú verð ég að koma þeim í akur-
inn“. Mei-hwa horfði út yfir akrana.
Bændur í bláum nankinsfötum sáust
allstaðar vera að planta rís. Þeir óðu í
vatni upp á mjóalegg, stóðu kengbognir
og settu grannar, ljósgrænar plöntur í
langar, beinar raðir.
Mei-hwa hafði verið með pabba sínum
oft áður, þegar hann var að vinna á akr-
inum, en þreyttist aldrei af að horfa á
hann. Hann háfði alltaf eitthvað nýtt
fyrir stafni. Fyrst hafði hann borið á,
síðan plægt með stórum, gráum vatna-
uxa, eða bufful og loks farið um akurinn