Ljósberinn - 01.03.1946, Blaðsíða 7

LJÓSBERINN
47
með lierfi, þangað til moldin var orðin
mulin og mjúk. Ef ekki gerði því meiri
rigningu varð pabbi að dæla vatni á akur-
inn. Það var mikið verk og erfitt fyrir
bann. Það leiddist henni, og hana lang-
aði helst til að liann gæti losnað við það.
„Pabbi, hversvegna þarf að veita vatni
á rísakrana? Er ekki nóg að vökva þá
eins og grænmetisgarðana?“
„Það veit ég ekki, barnið mitt. Guð
befir hagað þessu svona. Ef ekki flóir
vatn yfir akurinn allan tímann, meðan
rísinn vex, skrælnar kjarninn í axinu“.
„Hvenær er skorið upp, pabbi?“
„þegar vel árar eru þrennar uppsker-
ur. Vetrarhveitið er skorið upp í maí. Þá
eru akrarnir plægðir aftur og veitt á þá
vatni, áður en rís er plantað í þá. Gefi
Guð nægilegt regn, verður rísinn skor-
mn upp í ágúst. Síðan ei’u settar í akr-
ana sætar kartöflur, eða sáð í þá ein-
hverri korntegund, sem þroskast best á
baustin“.
Mei-hvva þorði ekki að spyrja meira.
Hún vissi að pabbi vildi ekki verða fyr-
xr töfum. Hún sá hvernig hann strengdi
snúrur yfir þveran akurinn, til þess að
i'aðirnar yrðu beinar. Þá tók liann plöntu
bnippi, greiddi úr því nokkur strá og
gróðursetti þau í leðjuna undir vatninu,
°g síðan aftur nokkur strá í fárra þuml-
unga fjai’lægð, — og þannig koll af kolli,
þangað til myndast höfðu margar beinar
raðir. Hún vonaði að Guð gæfi nú nóg
regn, svo að ekki þornaði vatniðeá akr-
mum. En það mátti ekki verða um of.
Mikil flóð gátu alveg eyðilagt uppsker-
una og þá varð hungursneyð.
^Litli bi-óðir, þarna er krabbi. Sérðu
ekki löppina á honum“.
Litli bi’óðir kom xneð færið og á
næsta augnabliki lá krabbi spriklandi í
körfunni lians. „Hvað ertu búinn að veiða
marga ki’abba, litli bróðir?“ — „Sex“.
— „Þú verður að veiða fleii’i, svo það
verði nóg í kvöldmatinn“.
Mei-hwa var farin að hlakka til upp-
skeninnar, áður en búið var að planta.
Aki’arnir voru svo fallegir, þegar rísinn
var orðinn fullþioska og náði fullorðnum
manni undir hendi. Þá skar pabbi akur-
inn, með boginni sigð, batt stór bundin
og bar heim á þreskivöll. Að þreskingu
lokinni kastaði lxann korninu liátt í loft
upp með varpsköflu, svo að liismið fauk
úr því í allar áttir. Síðan var það hreins-
að í myllu, sem margir bændur áttu í sam-
einingu. Þar var svo hvítum, fallegum
rís ausið í langa, mjóa poka og honum ek-
ið á lijólbörum til bæjai’ins, eftir að búið
var að taka það frá, sem með þurfti til
heimanotkunar.
Loks kom að því að þau færu heim
og fengju sér hádegismat. Mei-hwa hjálp-
aði til, kynti lxálmi og þurrum kvistum
undir pottinum og blés í eldinn í gegn-
um langt bambusrör. Pabbi bjó til þunna
vatnssúpu og sauð í henni sætar kart-
öflur. Súpuna skammtaði bann í litlar
skálar, en lét kartöflurnar í stóra skál
á miðju borði. I tveimur minni skálum
á borðinu, voru fiskbitar í annarri, en í
lxinni gi-ænmeti í olíu og kryddi. Þau
tólcu til sín úr þessum skálum með mat-
prjónum og drukku sxxpuna með. Síðan
bröðuðxi þau sér aftur xxt á akurinn.
Pabbi ætlaði að vinna þar fram á kvöld.
Veður var yndislegt. Litlu systkinin
nutu þess að hlusta á fuglasönginn, eltast
við stór, allavega lit fiði’ildi, tína skar-