Ljósberinn - 01.03.1946, Síða 11

LJÓSBERINN
51
SOGURNAR
HENNAR MÖMMU
IHEITID
Agger-búi nokkur komst einu sinni í
sjávarháska, er hann reri til fiskjar. I
þessum vanda hét hann Drottni því, að
ef liann slyppi lifandi á land, þá skyldi
hann gefa þrjár merkur mjólkur þeim
fátækling, sem þurftugastur væri. Þeg-
ar liann var sloppinn á land og mesti
skelkurinn farinn úr honum, iðraðist
hann heitisins, en þorði þó ekki að svíkj-
ast um að efna það.
Þegar hann kom heim og sagði konu
sinni frá, livað hann liefði komist í hann
krappan og hverju hann liefði heitið,
þá fann hún hvar skórinn kreppti að
lionum og var þá ekki sein til ráða: „Ó;
heillin mín!“ sagði Iiún, „ég þekki vol-
aðan vesaling, sem hefur þrjá fætur, en
getur þó ekki gengið, tvö eyru, en gel-
ur þó ekki heyrt, og stóran njunn, en
liefur þó ekkert í hann að láta!“
Bóndi var á því, að sá vesalingur ælli
helzt að fá mjólkurmerkurnar. En vesa-
lingurinn þessi var énginn annar en pott-
urinn konunnar hans.