Ljósberinn - 01.03.1946, Blaðsíða 17

LJÓSBERINN
57
Áramótahugleiðing
Kæru börn!
Árið 1945 er horfið, liðið. Við get-
um ekki lifað það upp aftur. Ef við mætt-
um lifa það upp aftur, livað mundmn
við þá helzt gera? Eg vona að svarið hjá
ykkur flestum yrði. Endurbæta það sem
aflaga hefir farið. Margt hefir kannske
farið aflaga. En ég vona að þið gætuð
lagað það á árinu ef þið fengjuð að lifa
það upp. En nú skulum við hugsa okkur
annað. Við skulum hugsa okkur að ár-
ið 1946 sé árið 1945 og við séum að
lifa það upp, við skulum reyna að kapp-
kosta að endurbæta það sem aflaga lief-
ir farið. Ef við höfum gert pabba og
mömmu eitthvað á móti, þá skulum við
vera því þægari við þau. Við skulum
sækja sunnudagaskólann af kappi og út-
vega honum einn nýjan nemanda fyrir
hvern sunnudag sem við mættum ekki
í fyrra. Við skulum hjálpa til að safna
í kristniboðssjóðinn, og vera Guði þæg
og lilýðin. Svo við getum tekið undir á
næsta gamlárskveld.
Nú árið er liðið í aldanna skaut
og aldrei það kemur til baka.
Nú gengin er sérhver þess gleði og þraut
það gjorvalt er runnið á eilífðarbraut
en minning þess víst skal þó vaka.
Að minning þess megi lifa í hugum
vorum sem okkur helg minning. Minn-
ing um mikið og gott starf og Guði
þóknanlegt.
Sig. H. Þ.
Af vangá hefir láðst að birta þessa „Áramóta-
Hugleiðing“, en aðeins tveir mánuðir eru liðnir af
árinu og kemur liún því að notum enn.
Útgef.
JÓN ÓLAFSSON:
Á Siaæfjöllum
(í Bandaríkjunum)
Yfir firnindi og fjöll,
þakin fannhvítri mjöll,
■yfir fríögrœnar stórskóga lendur,
yfir hyldýpisgjá,
gegnum hamarinn blá
bar mig hratt sem þá kólfur er sendur.
Hér er mikið sagt frá,
enda’ er margt hér aS sjá,
hvort skal meir vera’ aS undrast sá kraflur,
sem aS fjöllunum hlóS
og tróS fljótunum slóS
og svo fól sig í björgunum aftur. —
ESa hugur og hönd,
sem hrauS* þessi lönd
og sem lieflaSi slétt fjöll og sprungur,
sem meS íþrótt og þraut
lagSi beinslétta braut
gegnum berg, yfir firnindi og klungur'3
Krjúptu maSkur á mold,
beygSu mikillátt hold!
öll þín stétrmenska er stormhrakinn reykur.
Líttu undrandi önd
Drottins almœttishönd —
skil hve örlítill ertu og veikur!
* af að /ir/óða=ryðja.