Ljósberinn - 01.07.1946, Side 7

ljósberinn
123
Láf Gud þig geyma
Ó, elsku barn,
lát Gu<S þig geyma,
svo grandaS neitt
ei fái þér.
Hans ást og náð
mun ei þér gleyma,
því or'8 hans þrek
og krafta lér.
Hann bezt úr öllu
bœta kann
og bjargar þeim,
sem elskar hann.
Á. J.
Og Nikulás gamli settist iiiður og fór
að segja frá, og drengir og stúlkur sett-
Ust niður til að lilusta á, og sólargeislinn
horfði beint í augu þeim, eins og bjarmi
Ijósinu eilífa. Og Nikulás gamli gat
nú glaðst yfir því, að enn gat hann ein-
hverju góðu til vegar komið. Þessi óskyn-
s°mu börn urðu alvörugefin og hugs-
andi. En þau höfðu ekkert illt af því.
Sönn alvara skapar sanna gleði.
Sólargeislinn hafði nú flogið nóg þann
^aginn og á einu augabragði var hann
aftur kominn 14 milljónir mílna til baka
lr*n í sólina. Haustmyrkrið kom og hleypti
n'ður dragtjaldinu yfir jörðina, en sólar-
Seislinn var á verði og gætti eftir fyrstu
rjfunni á dragtjaldinu. Það leið langt um,
áður en hún kæmi í Ijós. En þá spratt
Scislinn óðara fram aftur og nú var alls
stað'ar kominn snjór, þar sem liann skein.

Ég veit, nð Drottins verndarhönd,
hún vakir yfir mér,
og líka baiöi líf og önd
svo Ijúft í armi ber,
því fel ég allt í föfiur náð
og fagna sérhvern dag.
Hans ástuS þekkir alltaf ráð,
að annast vel minn hag.
Ég veit á hœSum vinur er,
sem verma hjartáö kann,
hans auga til mín alltaf sér,
þann ástvin bezta fann,
hans kœrleiks hönd, sem krossinn viS,
var kvalin, pínd og smáð,
nú heilagt sendir himnaliS
«ð hjálpa mér af náS.
irpfí®-, ...
Ég veit, «ð helgan vörS ég á,
sem veitir skjól og hlíf,
hann alla daga er mér hjá
og annast vel mitt líf.
Ég veit, «ð þessi vinur kœr,
hann vakir hverja stund,
og sífellt hann mér situr nœr,
þó sofni lítinn blund.
Margrét Jónsdóttir
jrá BúrfeUi.
Hann gleymdi þó ekki skemmtilega flug-
inu sínu, þegar hann hafði glatt margra
hjörtu. A slíkum endurminningum má
lengi lifa.