Ljósberinn - 01.07.1946, Qupperneq 12

128
LJÓSBERINN
og þegar það sá djúpið, sem framundan
var, lyfti það Eli upp og bar liann í skrúð-
göngu í gegnum borgina og heim til hans.
Þar lusti það upp dynjandi húrrahróp-
um fyrir þessum röska dreng, — og á
skammri stundu safnaði það saman mörg-
^ um hundruðum króna handa Eli. En það,
%
sem gladdi liann meira heldur en pening-
arnir, var það, að hann liafði með Guðs
hjálp bjargað svo mörgum mannslífum.
Hefði nokkur af okkur þorað, eins og
Eli Rhem, að standa á miðri brautinni,
þegar lestin kom þjótandi með ofsa-
hraða? (Pétur þýddi).
Vitni Jesú
Allir kannast við hinn mikla kirkju-
föður Ágústínus, og hvernig liann fyrir
bænir Moniku, móður sinnar, snerist til
kristinnar trúar. En hitt vita færri, á
hvern hátt Monika snerist til trúar. Þeg-
ar hún giftist, þá var lienni gefin stúlka,
sem var krypplingur, og þessi litla stúlka
var ambátt. Hún var kristin og hún vann
hylli húsmóður sinnar og fulla tiltrú,
og hjá henni fékk þessi tigna kona að
heyra um Jesú. Monika snerist til krist-
innar trúar og yfirgaf sitt fyrra nautna-
líf, en helgaði allt líf sitt Guði.
Jafnvel þó þú sért lítilmótlegur og
smár í augum heimsins, þá getur þú verið
boðberi Jesú Krists'og ljós á vegum ann-
ara.
Mnndu þetta.
SVEINBJÖRN EGILSSON:
‘TÍDceði
Ei glóir œ á grcenum lauki
sú gullna dögg um morgunstund,
né hneggjar loft af hrossagauki,
né hlœr vió sjór og hrosir grund.
Gnð þáS hentast heimi fann,
þáS hiö blíóa
blanda strí8u;
allt er gott, sem gjördi hann.
Ei heldur él frá jökultindi
sér jafnan eys á klakáö strá,
né nötrar loft af nor'Sanvindi,
sem nístir jörS og djúpan sjá.
Guð þaS hentast heimi fann
þaS hiS stríöa
blanda blídu;
allt er gott, sem gjörSi hann.
Því lyftist brún um Ijósa daga,
þá lundin skín á kinnum hýr,
því síkkar brún, er sorgir naga
og sólarljós meS gleöi flýr.
HryggSin burtu liverfur skjótt,
dögg sem þorni
mœr á morni,
ung hin raka nálgast nótt.
Þú, broSir kœr, þó báran skaki
þinn bátinn hart, ei kviöinn sért,
því sefur logn á boSabaki
og bíSur þín, ef hraustur ert.
Hœgt í logni hreifir sig
sú hin kalda
undiralda
ver því œtíd var itm þig.