Ljósberinn - 01.08.1946, Side 15

LJÓSBERINN
151
að nokkur köttur kæmi í ljós. Loksins
sást lítið, hvítt kattarhöfuð með svört
augu gægjast út úr brotnum glugga. Svo
hvarf það, en „Blótsami-Jens“ hélt áfram
að mjálma, og þá kom það aftur í ljós,
og nú svaraði kisa.
„Komdu með skálina og fiskinn“,
sagði „Blótsami-Jens“.
Fljótur og varkár eins og sá, sem er á
forboðnum leiðum, hljóp liann að horn-
inu á vöruhúsinu, breiddi úr netinu og
setti skálina inn í það. Því næst helti
hann mjólk á skálina og hagræddi snær-
unmn þannig, að hann gat haldið í þau
fyrir handan húshornið án þess að verða
séður.
Jim varð gripinn veiðiskjálfta. Hann
kenndi í brjósti um kettina og óskaði þess
liálft í hvoru, að þ eir bitu ekki á agnið,
en svo fannst honum á hinn bóginn þetta
vera hálfgerð sneypuför, ef þeir færu
heim við svo búið.
En þetta tók tíma. „Blótsami-Jens“ lét
niörg kröftug blótsyrði fjúka í hljóði.
Liði langur tími unz kettirnir létu sjá
sig, gat farið svo að vörður rækist á þá.
En hamingjan var þeim hliðholl. Þarna
kom fyrsti kötturinn. Stór, svartdröfn-
óttur köttur mjakaðist meðfram gafli
vöruhússins í áttina til mjólkurinnar og
fisksins. Hann hreyfði varlega við net-
inu með einni löppinni. Síðan skimaði
liann í kringum sig og sleikti út.um, þeg-
ar liann sá mjólkina. Hann þumlungaði
sig áfram inn í netið. Nei, það virtist
engin hætta í nánd. Og svo var þá kött-
Urinn kominn að mjólkurskálinni, og
liann byrjaði að lepja í sig mjólkina.
„Blótsami-Jens“ leit í kringum sig.
Enginn vörður var sjáanlegur. Þá var um
að gera að hafa hraðan á. Hann kippti í
snúrurnar og járnhringurinn small sam-
an. Kisa var orðinn fangi. Hún ho^paði
um, en árangur þeirra fjörkippa varð að-
eins sá, að netið flæktist utan um liana.
„Fljótur í bátinn“, hvíslaði „Blótsami-
Jens“. Hann hljóp niður hafnarbakkann
með hinn spriklandi kött flæktan í net-
inu. I bátnurn var aumingja kisa sett í
poka, sem í voru nokkrir steinar. Síðan
var pokanum sökkt í sjóinn. Jim þótti
þetta ákaflega grimmdarleg aðferð, en
„Blótsami-Jens“ neri hendurnar af
ánægju.
„Þetta er köttur, sem Cliong Chu lík-
ar. Nú festum við taugina, sem pokinn
er bundinn við á krók, sem er aftan á
bátnum niðri í vatninu. Svo skulum við
róa til Greenland-skipakvínna. Þar get-
um við áreiðanlega veitt annan“.
Þetta varð æsandi veiðiferð fyrir Jim.
Einu sinni stóðu þeir tæpt. Þeir höfðu
egnt netið og sett matinn á sinn stað og
biðu þolinmóðir við horn eins vöruhúss-
ins. Til allrar hamingju varð Jim litið
við og sá þá vörðinn skannnt frá þeim.
í mesta flýti vöðluðu þeir netinu sam-
an og læddust í áttina til bátsins. Þeg-
ar vörðurinn kom þangað, sem þeir höfðu
verið, voru þeir horfnir, rétt eins og jörð-
in hefði gleypt þá. Vörðurinn stanzaði,
skimaði í kringum sig og flautaði. En
svo hvarf hann sjónum „veiðimannanna“.
„Blótsami-Jens“ var alls ekki óánægð-
ur með árangurinn. Þrír spikfeitir kett-
ir voru í pokanum undir bátnum. Þetta
var kyrrt og friðsælt kvöld. Tunglið var
fullt, en öðru lxvoru hvarf það á bak
við svarta skýbólstra, er liðu hægt um
himininn. En þegar tunglið kom í ljós,