Ljósberinn - 01.08.1946, Side 18
154
LJÓSBERINN
Jim áttaði sig loks og sagði frá „hér-
unum“, sem liann ætti að afhenda Chóng
Chu.
„Komdu þá með mér. Þú hefur villzt.
Inn í veitingasalina er gengið úr liinu
anddyrinu“.
Chong Chu var mjög vingjarnlegur við
Jim og hrósaði mjög þeim ágætu dýrum,
sem liann og húsbóndi hans liöfðu veitt.
Ævintýraprinsessan — eins og Jim kall-
aði alltaf hina fögru stúlku upp frá þessu
— gaf honum nokkra aura, og gladdi
það hann mjög. En peningarnir höfðu
líka áhyggjur í för með sér, því hvernig
átti hann að finna öruggan geymslustað,
svo að húsbóndi lians fyndi þá ekki?
XVI.
ÞjófnaSur hjá Chong Chu.
Um langan tíma hafði „Lissy“ legið að-
gerðarlaus. Jim var í engum vafa um það,
að eigandi hennar var kominn í peninga-
þröng.
Morgun nokkurn sagði „Blótsami-
Jens“:
„Heyrðu, pillur. Chong Chu og dóttir
hans þekkja þig að góðu einu. Það er þess
vegna prýðilegt að fremja smáþjófnað hjá
þeim. Nú skaltu fara með þennan liéra til
kínverjans. Þegar liann greiðir þér úr
peningakassanum, skaltu athuga, hvar
hann geymir lykilinn. Skilurðu?“
Jim sagði ekkert, en „Blótsami Jens“
hélt áfram að tala: „Þegar þú hefir tekið
á inóti peningunum, ferðu burtu, en snýrð
aftur til baka — án þess að nokkur sjái
þig — og tekur nokkrar krónur úr kass-
anum. Kínverjinn veður í peningum upp
fyrir haus, svo að það er reglulegt gust-
ukaverk að lijálpa lionum til að ráðstafa
þeim. Sjái þig einhver, geturðu sagt, að
þú hafir gleymt pokanum þínum. Skil-
urðu mig?“
Nei, Jim vildi ekki skilja þetta. Hann
hafði einu sinni lofað Jane að stela aldrei.
„Jæja, þú ætlar ekki að lilýða. Bíddu
þá bara og sjáðu hvað bíður þín“.
„Blótsami-Jens“ barði drenginn og
hrökklaðist hann út að borðstokknum.
Og án þess að kæra sig minnstu vitund
um hin sársaukaþrungnu vein Jims, gekk
þessi líarðbrjósta maður til káetunnar. Að
vörmu spori kom hann aftur með páfa-
gauksbúrið.
„Fyrst þú vilt ekki gegna, mun ég veita,
þér eftirminnilega ráðningu“.
Hann tók grannan kaðal og batt liann
í hringinn á páfagauksbúrinu og gekk síð-
an út að borðstokknum.
„Nú skal eftirlætisgoðið þitt fá ærlegt
bað“.
Jim gleymdi öllum sársauka, stökk
áleiðis og greip í búrið, en fékk í sömu
mund slíkt rokknahögg, að honum sortn-
aði fyrir augum.
„Blótsami-Jens“ lét búrið síga hægt
niður frá borðstokknum. Jim varð ná-
fölur.
„Nei, nei“, lirópaði hann. „Ég skal fara
til Chong Chu“.
„Blótsami-Jens“ kippti búrinu glolt-
andi upp í bátinn.
„Það er þá gott, að þú hefir ekki misst
alla skynsemi. Snautaðu þá af stað með
pokann“. JFramh.
Afmælisósk.
Vertu alltaf hress í huga,
hvafí sem mœta kann,
treystu GutSi œ og œtí'S,
„eilíft bjarg er hann“.