Ljósberinn - 01.10.1946, Qupperneq 24

180
hafði ég samt hærra og hafði síðasta
orðið“.
„Þarna hefir þú gefið guðrækni,
bænagjörð og húslestrum hér í bæ góðan
vitnisburð, eða hvað?“ sagði móðir henn-
ar og leit á Betu angurblítt og alvarlega.
„Hvað áttu við, mamma?“ sagði Beta,
og var nú allt í einu farin að roðna í
framan.
„Já, ég á við það, að þann, sem biður
og er guðrækinn, ætti að mega þekkja
á því, að liann keppir að því að líkjast
frelsara sínum í öllum greinum“.
„Vil ég það ekki, mamma?“ spurði
Beta með tárin í augunum, eins og henni
hefði fundist mamma sín hal'a gert sér
rangt til. „Eg kann alla fjallræðuna utan
að, og eins og ég hefi sagt þér, þá get ég
sett öðrum fyrir sjónir og brýnt fyrir
þeim aðra lærdóma af vörum Jesú, þegar
svo ber undir, því að ég veit, að við eig-
um ekki að setja okkar ljós undir mæli-
ker, heldur leiðrétta þá, sem ekki þekkja
orð Guðs og vilja, eins vel og við“.
„Fyrst þú þekkir biblíuna svona ágæt-
lega, þá getur þú ef til vill sagt mér,
hvað ritað er hjá Matteusi 26, 62?“
Beta blaðaði dálítið í biblíunni og síðan
stóð ekki á svarinu:
„Og æðsti presturinn stóð upp og sagði
við hann: Svarar þú engu? Hvað vitna
þessir gegn þér?“
„Og hverju svaraði Jesús?“
„Og Jesús þagði“.
„Og getur þú svo lesið fyrir mig það,
sem ritað er hjá Mark. 14, 60?“
„Þar stendur nákvæmlega það sama,
mamma:
„Og æðsti presturinn stóð upp á meðal
þeirra, spurði Jesúm og sagði: Svarar þú
LJÓSBERINN
alls engu? Hvað vitna þessir menn gegn
þér?““
„Hverju segir Markús að Jesús hafi
svarað?“
„Auðvitað liinu sama og Mattheus:
„En Jesús þagði, og svax-aði engu.““
„Og livað segir liinn sami Markús oss
í 15. kapitula guðspjallsins um Jesúm
fyrir Pílatusi?“
,,„En Pílatus spurði hann aftur og
sagði: Svarar þú alls engu? Sjá, live þung-
ar sakir þeir bera á þig.““
„Og hvernig réttlætir Drottinn sig fyrir
þessum ljúgvitnum?“
„Jesús svaraði alls ekki fx-amar, svo að
Pílatus undi-aðist“. — Þá sagði mamma:
„Þú gætir oi'ðið prestui-, Beta mín, að
loknu slíku prófi í heilagri ritningu“.
„Sjáðu nú, mamma“, sagði Beta og var
nú með grátstaf í kvei-kunum, „og þú
sagðir fyrir skemmstu, að ég þekkti ekk-
ert nema gamla testamentið og þó hefi
ég ekki nándar næiTÍ eins miklar mætur
á því, eins og liinu nýja“.
„En þar sem þú liefir nú veitt þeim
Gunnhildi og Ingibjörgu svo duglega
ráðningu í orðakasti og goldið þeim ill-
mæli þeirra með vöxtum, unz þú liafðir
síðasta orðið: Hvernig stóð þá á því, að
myndin af honum kom þér ekki fyrir
hugskotssjónii', myndin af honum, seni
þú varst að lýsa fyrir mér, bæði orðum
hans og vilja — myndina af honuxn, sem
illmælti ekki aftur, þótt lionum væri ill-
mælt, lieldur þagði, livað eftir annað, við
því. Og þó hefir þú sýnt mér, að þú
þekkir lxann svo vel. Hann þagði, eins
og til þess að innræta hjörtum vorum
það sem rækilegast, með því að þegja
aftur og aftur fyrir ákærendum sínum,