Ljósberinn - 01.10.1946, Blaðsíða 25

181
LJÓSBERINN
W. BURTON:
J'*
^artiiA
Saga frá London
Eins og venjulega fékk Jim vingjarn-
legar móttökur hjá Chong Chu. Hvergi
sá hann dóttur hans. Skanjmt frá veit-
ingasölunum var verzlun. Þar var stórt
verzlunarborð. Á borðinu var skál við
skál með kínversku munngæti í. Milli
skálanna stóð lítið, svart skrín, með rauð-
um undrablómum og granatgrænum vafn-
ingsviðarblöðum. Kínverjinn tók lykil
upp úr krukku, sem stóð á hillu undir
borðinu, opnaði skrínið og rétti Jim hina
venjulegu greiðslu og aukaþóknun. Jim
varð eldrauður í andliti, stamaði út úr
sér nokkrum þakkarorðum og flýtti sér
burtu.
Skömmu seinna, þegar hann sá, að
Chong Chu var farinn frá borðinu, lædd-
ist hann þangað aftur. Enginn var sjá-
anlegur. Tif lítillar, kínverskrar postu-
línsklukku var það eina hljóð, sem heyrð-
ist. —
Hann skauzt bak við borðið og fálm-
aði fyrir sér eftir krukkunni. Jú, þarna
var hún, og lykillinn líka. Nú var bara
um að gera að vera nógu fljótur og láta
ekkert heyra til sín. Hendur hans skulfu,
þegar hann stakk lyklinum í skrínið.
I sama bili heyrði liann lágt fótatak
í ganginum.
Hvað átti liann nú að gera? Það lágu
aðeins einar dyr inn í verzlunina —
nefnilega frá ganginum. Hann leit flótta-
eins og sauður þegir fyrir þeim, sem
klippir hann?“
„Mamma, mamma! Það datt mér aldrei
í hug! Ó, Guð hjálpi mér!“ hrópaði Beta
og þrýsti sér fast að brjósti móður sinnar.
„Ó, að ég gæti innrætt hjarta þínu
eldrúnir hins eilífa sannleika, svo að þær
mættu verða þar óafmáanlegar inni! Það
er ekki aðalatriðið, að vita orð Guðs og
vilja, og ávíta þá, sem brjóta hvort tveggja,
heldur liitt, að við innrætum okkur sjálf-
um orð Guðs og vilja, verðum innlifuð
Guði, að við íklæðumst sjálf hugarfari
Krists Jesú, svo að við viljum eigi annað
vita, en að fylgja fótsporum Jesú — undir
því er allt komið.
Liföu Jesú, helga honum
hug og vilja tregöulaust,
vinn meö fylgi vor og sumar,
vinn þú eins, þótt kólni haust.
Lína Sandell.