Ljósberinn - 01.12.1946, Side 3

Reykjavík, desember 1946
Desember 1946
26. árgangur
12. tölublaS
LJÓSBERINN
ÓTTIN var indæl og hljóð. Stjörn-
urnar tindruðu á dimmum nætur-
himninum. Ein stjarnan var sér-
staklega fögur. Fjárhirðar voru
úti í haganum þá nótt og gættu
hjarðar sinnar, svo að úlfurinn
skyldi ekki taka lömbin eða björninn læð-
®8t að þeim utan úr skóginum.
Þá gerðist sviplega undur mikið. Dýrð Guðs
ljómaði kringum fjárliirðana, svo að þeir
vöknuðu og urðu hræddir.
En í ljómanum stóð engill, sendur af Guði
°g flutti þeim hin indælustu skilaboð, sem
Hokkurn tíma liafa flutt verið hér á jörð:
„Verið óhrœddir, því sjá, ég boSa ySur mik-
lnn fögnuS, sem veitast mun öllum lýSnum
Hvað var þetta! Aldrei höfðu þeir heyrt
né séð annað eins.
Indælli skilaboð gátu þeir ekki fengið. Það
var sem þeim hyrfi allur ótti við þessa kveðju.
Engillinn talaði um mikinn fögnuS og hann
átti að veitast öllum lýSum.
Fjárliirðarnir stóðu undrandi! En skila-
boðin voru lengri, sem engillinn átti að flytja:
„Því aS ySur er í dag frelsari fœddur“
En hve þetta var fagnaðarríkur boðskap-
ur. Það var nú einmitt þetta, sem þeir og
öll þjóðin þeirra þráði og hafði svo mikla
þörf á að öðlazt — að henni væri gefinn
frelsari.
Og þeir ættu að liafa það til marks, að
þeir skyldu finna reifað barn, liggjandi í
jötu.
Fjárliirðarnir tóku grandgæfilega eftir öllu
og sögðu svo Maríu alla söguna. Söguna mun
hún svo sjálf liafa sagt Lúkasi, hinum elsku-