Ljósberinn - 01.02.1957, Blaðsíða 12

ennþá holdsveikur. Daginn, sem M’Vondo fékk
að vita um þessa niðurstöðu, grét hann af
hryggð við brjóst Josie.
Eitt ár leið. M’Vondo var stöðugt sjúkur.
En nú var hann alveg farinn að venjast líf-
inu í sjúkrahúsinu, svo að hann þjáðist ekki
lengur af heimþrá.
Þrjú ár liðu. Aftur átti M’Vondo að fara í
rannsókn. Læknirinn varð undrandi af ár-
angrinum. M’Vondo var rannsakaður aftur
og aftur. En svo var úrskurðað, að hann væri
orðinn frískur.
Skilabcð voru send til þorps M’Vondos um
það, að nú mætti sækja drenginn. Faðir hans
lagði strax af stað með sendiboðanum til þess
að heimta heim heilbrigðan son sinn.
Á spítalanum var undirbúin hátíð. Það var
gömul hefð, að halda skyldi þakkarguðsþjón-
ustu, þegar úrskurðað var, að sjúklingur væri
heilbrigður. Og nú var M’Vondo heilbrigður.
Kirkjutrumburnar kölluðu menn saman.
Allir stefndu til kirkjunnar. Söfnuður svert-
ingjanna söng lofsöng fullum hálsi og marg-
raddað. Og presturinn gekk fram og las:
— Er Jesús kom inn í þorp nokkurt, mættu
honum tíu menn líkþráir_ er stóðu langt frá.
Og þeir hófu upp raust sína og sögðu: Jesú,
meistari, miskunna þú oss! Og er hann leit
þá, sagði hann við þá: Farið og sýnið yður
prestunum. Og svo bar við, er þeir fóru, að
þeir urðu hreinir. En einn af þeim sneri aftur,
er hann sá, að hann var heill orðinn, og lof-
aði Guð með hárri raustu ....
Meðan presturinn var að prédika, spennti
M’Vondo greipar, þar sem hann sat á bekkn-
um sínum, og baðst fyrir. Hann vildi reyna
að líkjast hinum eina, sem þakkaði fyrir sig.
Aftur drundi í trumbunum, þegar faðir
M’Vondos kom til þess að sækja son sinn.
Allt fólkið þyrptist saman. Það safnaðist um-
hverfis M’Vondo, hóf pálmagreinar á loft og
óskaði honum góðrar ferðar.
Faðir hans þakkaði Josie af hjarta fyrir
allt. sem hún hafði gert fyrir son hans þessi
þrjú ár. Og svo héldu þeir tveir af stað til
þorps síns, glaðir í bragði.
Heima varð mikill fögnuður. Félagar
M’Vondos hópuðust að honum, þegar hann
kom inn í þorpið, og óskuðu honum til ham-
ingju. Og móðir hans og litla systir réðu sér
-------------------------1
Á ÖLDUM HAFSINS
Forfeður okkar sigldu á opnum skipum yf-
ir hafið frá Noregi. Það mátti heita mikil
þrekraun, því að þeir höfðu ekkert annað til
að sigla eftir en stjörnur himinsins og vind-
ana. í Noregi hefur verið grafið upp úr haugi
eitt af þessum gömlu skipum, og er það kall-
að Gaukstaðaskipið. Árið 1892 byggðu Norð-
menn nákvæma eftirlíkingu af Gaukstaða-
skipinu og sigldu á því yfir Atlantshafið með
14 manna áhöfn. Förin tók 40 sólarhringa frá
Bergen til Chicago. Hér sjáið þið mynd af
þessari eftirlíkingu gömlu víkingaskipanna,
sem hlaut nafnið „Víkingur“.
ekki fyrir fögnuði. Gleðitár brutust fram,
þegar M’Vondo lyfti litlu systur sinni upp á
herðar sér til þess að bera hana á háhesti.
Nú var hann ekki lengur óhreinn og gat um-
gengizt systur sína óhindrað og leikið sér við
hana.
En úti í holdsveikraspítalanum sat Jcsie
ein eftir. Hún þráði fósturson sinn. Og það
voru ekki miklar líkur til þess, að hún fengi
þann úrskurð, að hún væri heilbrigð.
10
LJDSBERINN